รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 682

“ใช่ค่ะ ได้ยินพวกเขาบอกว่าไปเจอและหมั้นหมายกับฝ่ายชายวันนี้ คุณผู้ชายเป็นญาติของเขาเหรอคะ”

“ไม่ใช่ครับ” ชายคนนั้นรักษาท่าทางที่สง่างามและยิ้มเล็กน้อย แต่เมื่อเขาก้าวออกไปสีหน้าก็ อึมครึมขึ้นทันที

ไม่คิดเลยว่าเธอจะไม่บอกเรื่องที่เธอหมั้นให้เขารู้

เจียนจือเพ่ยหยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรหาเยี่ยวานวานโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เยี่ยวานวานกำลังอยู่บนรถของอวี๋เส่าสยง เมื่อเธอได้ยินเสียงโทรศัพท์ เธอก็หยิบออกมาดูแล้ววางสายทันทีอย่างที่คาดเอาไว้

“ทำไมเธอไม่รับสายล่ะ” อวี๋เส่าสยงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ไม่ใช่สายสำคัญน่ะ"

ณ ห้องโถงใหญ่ของโรงพยาบาล เมื่อชายคนนั้นเห็นว่าถูกตัดสาย ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็กำโทรศัพท์ไว้แน่นอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่โทรศัพท์ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่รับงั้นเหรอ

“ไปสืบหาที่อยู่ร้านอาหารที่ลูกสาวของเยี่ยกั๋วเหาไปหมั้นหมายมาให้แน่ชัด” เจียนจือเพ่ยสั่ง บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลัง

บอดี้การ์ดโทรหาผู้บริหารระดับสูงของเยี่ยสื่อกรุ๊ปคนหนึ่ง แล้วผู้บริหารระดับสูงคนนั้นก็ติดต่อคนขับรถของเยี่ยกั๋วเหา จากนั้นก็ได้รับที่อยู่ของร้านอาหารและหมายเลขห้องวีไอพีที่ลูกสาวของเยี่ยกั๋วเหาไปหมั้นหมายในวันนี้ทันที

เจียนจือเพ่ยเข้าไปนั่งในรถแล้วพูดด้วยเสียงราบเรียบว่า “ไปร้านอาหาร”

และในขณะนี้รถของอวี๋เส่าสยงก็ขับเข้าไปในลานจอดรถของร้านอาหาร ตอนที่เยี่ยวานวานลงจากรถ จู่ๆ เขาก็โผเข้ากอดโดยไม่พูดอะไรสักคำ เยี่ยวานวานตกใจมาก และหลบไปด้านข้าง “อย่าทำแบบนี้ มันไม่ได้ส่งผลดีเลยนะ”

“มีอะไรไม่ดีเหรอ หลังจากกินอาหารมื้อนี้ในวันนี้ เธอก็จะเป็นภรรยาของฉันแล้ว” อวี๋เส่าสยงไม่ค่อยพอใจ เขาแทบอยากจะอาศัยอยู่ด้วยกับเยี่ยวานวานตอนนี้เลยด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าเยี่ยวานวานรู้ว่าหลังจากนี้พวกเขาก็จะเป็นสามีภรรยากัน แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรในใจเธอถึงยังต่อต้านอย่างรุนแรง

“งั้นจับมือได้ใช่ไหม!” อวี๋เส่าสยงไม่สนใจการคัดค้านของเธอ และจับมือของเธอเอาไว้ เยี่ยวานวานจึงจำใจต้องโดนเขาจับมือ

ในร้านอาหาร เยี่ยกั๋วเหาและภรรยาของเขากำลังพูดคุยกับสามีภรรยาตระกูลอวี๋ พวกเขาต่างก็เป็นนักธุรกิจ จึงมีประเด็นพูดคุยกันมากมาย แต่เมื่อพูดถึงเรื่องบริษัทของเยี่ยกั๋วเหาถูกคนที่มีเจตนาร้ายมาเข้าซื้อ เยี่ยกั๋วเหาก็รู้สึกขมขื่นจนพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ

“วานวานเอ๊ย! หลังจากนี้น้าจะดูแลหนูอย่างดีเลย หลังจากที่หนูแต่งงานกับเส่าสยงแล้ว ก็รีบมีหลานชายอ้วนจ้ำม่ำให้พวกเราเร็วๆ นะ น้าอยากได้มากเลย” คุณนายอวี๋มองใบหน้าที่สวยงามของ เยี่ยวานวานด้วยสีหน้าเฉียบแหลม และคิดในใจว่า หลังจากนี้ยีนของหลานจะต้องดีแน่นอน