รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 713

เยี่ยวานวานกลับฟังไม่เข้าใจ แต่ถามเขากลับว่า “ถ้าทำของล้ำค่าที่สืบทอดหาย คุณย่าของคุณจะด่าคุณไหม”

“ด่าสิ” เจียนจือเพ่ยพูดความจริง

“งั้นฉันต้องไปขอโทษคุณย่ากับคุณซะแล้ว ฉันเป็นคนทำหาย ไม่เกี่ยวกับคุณ” เยี่ยวานวานร้อนใจแทนเขา

เมื่อสักครู่ยังซักไซ้เอาความเขา เพื่อพ่อของเธออยู่เลย ตอนนี้กลับเป็นห่วงเขาเสียแล้ว เจียนจือเพ่ยยอมเธอเลย

“ช่างเถอะ ผมจัดการเอง” เจียนจือเพ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าว

เยี่ยวานวานคิดถึงคำพูดของคุณนายเจียน ดวงตาที่สวยงามของเธอก็หันมา “ที่ฉันทำมรดกตกทอดของครอบครัวคุณหายไป คุณก็ควบซื้อบริษัทของพ่อฉันไปแล้ว ตอนนี้ ระหว่างเราเจ๊าท์กัน ไม่มีใครติดค้างกัน เรายุติกันเพียงเท่านี้เถอะ! คุณก็เป็นคุณชายเจียน ฉันก็ทำงานของฉัน ต่อไปก็อย่ามาเจอกันอีกเลย”

เยี่ยวานวานอยากตัดความสัมพันธ์กับเขา

พูดจบ เยี่ยวานวานก็ถือกระเป๋าและกำลังจะจากไป

แต่ทันทีที่เธอเดินผ่านผู้ชายคนนั้น จู่ๆ ฝ่ามือใหญ่ก็คว้าข้อมือของเธอไว้ และเสียงผู้ชายเย็นชาก็ดังขึ้น “เยี่ยวานวาน ก่อนที่สมบัติครอบครัวองผมไม่กลับมาในมือของผมอีก ความสัมพันธ์ของเราก็ไม่อาจจะเคลียร์ได้”

เยี่ยวานวานมองไปที่ฝ่ามือขนาดใหญ่ที่กุมเธอไว้แน่น เธอมองที่ชายหนุ่มอีกครั้ง “คุณต้องการอะไร”

“ผมคืนบริษัทให้พ่อคุณก็ได้ แต่สมบัติครอบครัวผม คุณต้องไปตามหากับผม”

“อะไรนะ”

“บริษัทของพ่อคุณผมไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ ผมจะคืนให้เขาวันนี้เลย แต่ก่อนที่สมบัติครอบครัวยังไม่ถึงมือผม คุณก็ไม่สามารถไปไหนได้ทั้งนั้น” เจียนจือเพ่ยลุกขึ้นยืน ร่างสูงของเขาเต็มไปด้วยแรงกดขี่

“หาเจอเมื่อไหร่ ผมก็จะปล่อยคุณไปเมื่อนั้น” เจียนจือเพ่ยเปล่งคำพูดที่เอาแต่ใจออกมาจากริมฝีปากเซ็กซี่ของเขา

เยี่ยวานวานกระตุกมือของเธอ “แล้วถ้าชาตินี้หาไม่เจอล่ะ คุณจะให้ฉันอยู่ข้างกายคุณไปตลอดชีวิตเลยหรือไง””

เจียนจือเพ่ยยิ้มมุมปาก “งั้นก็พยายามช่วยผมหาสิ”

“มันไม่สามารถหากลับมาได้อยู่แล้ว ไม่รู้ว่ามันหายไปอยู่มุมไหนของโลก หรืออยู่ในมือของใครไปแล้ว” เยี่ยวานวานสิ้นหวังมากเลย! เพราะเธอวินิจฉัยแล้วว่าเอาคืนมาไม่ได้

“งั้นก็ให้ทางเลือกที่สองแก่คุณ สานต่อแผนการอ่อยของคุณ ทำให้ผมตกหลุมรักคุณ บางทีผมอาจจะยกโทษให้คุณก็ได้นะ” เจียนจือเพ่ยพยายามหาทางให้เธอ

เยี่ยวานวานไม่ได้โง่ “ถ้าคุณตกหลุมรักฉัน คุณจะให้ฉันไปเหรอ”