รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 715

“คุณเจียน ทำไมจู่ๆ คุณถึงคืนบริษัทให้ผม คุณคิดจะทำอะไรกันแน่” เยี่ยกั๋วเหาไม่เชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะไม่มีแผนการ

เจียนจือเพ่ยหันหน้าแล้วยิ้ม “คุณลุงเยี่ย ผมค้นพบมันด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตัวเอง ไม่ได้มุ่งคิดพยายามอะไรทั้งนั้น อีกอย่าง บริษัทของคุณไม่ใช่สิ่งที่ผมถนัด ผมกลัวว่าจะทำให้คุณเสียหาย”

“คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมผมหาข้อมูลของคุณในประเทศไม่ได้เลย” เยี่ยกั๋วเหายังสงสัยมากเกี่ยวกับความลึกลับของเขา

“ครอบครัวของผมอยู่ต่างประเทศ แต่ปู่ย่าตายายของผมเป็นคนที่นี่ ลุงเยี่ยคุณวางใจได้ ผมไม่ใช่คนเลว” เจียนจือเพ่ยพูดอย่างจริงจัง

“วานวานทำมรดกของคุณหาย คาดว่าทั้งชาตินี้ก็ไม่อาจหาคืนให้คุณได้ คุณจะไม่โอเคกับวานวานของผมหรือเปล่า” เยี่ยกั๋วเหาถามอย่างเป็นห่วง

“เรื่องสมบัติครอบครัวที่หายไปวานวานคุยกับผมแล้ว ต่อไปผมจะพยายามตามหา จะไม่ตำหนิเธอ” เจียนจือเพ่ยพูดอย่างใจเย็น

เยี่ยกั๋วเหารู้สึกตกตะลึงทันที สรุปว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้ผู้ชายคนนี้ที่ตอนแรกเดือดดาลมากกลายมาเป็นคนที่สงบสติอารมณ์ในตอนนี้

เขามาเอาบริษัทของเขาไปเพราะสมบัติครอบครัวชิ้นนี้ ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะคืนบริษัทให้เขา แถมยังไม่ขอให้ลูกสาวต้องรับผิดชอบอีก

แต่สำหรับตระกูลเยี่ยแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ดีเลย

“จริงเหรอ” เยี่ยกั๋วเหาขมวดคิ้วถาม

เจียนจือเพ่ยพยักหน้า “ใช่แล้ว ลุงเยี่ย ต่อไปผมแค่ต้องการความร่วมมือกับผมในการหาสมบัติของครอบครัวก็เท่านั้นเอง”

“คุณมีเจตนาไม่ดีต่อวานวานของเราใช่ไหม” เยี่ยกั๋วเหาเปลี่ยนสีหน้า

เจียนจือเพ่ยส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ผมแค่หวังจะเป็นเพื่อนกับวานวาน ไม่มีความคิดอื่นเลย”

เยี่ยกั๋วเหาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาไม่ชอบที่จะให้ผู้ชายคนนี้มาเป็นลูกเขยในอนาคต เอาแน่เอานอนไม่ได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แค่มองแวบแรก เขาก็ดูเหมือนเพลย์บอยที่ถูกครอบครัวตามใจ

ได้รับบริษัทของตนกลับมาดูแลแล้ว และหุ้นทั้งหมดที่เป็นของเขาก็กลับคืนสู่เขาแล้ว อีกอย่างพบว่าหลังจากที่ส่งมอบให้เจียนจือเพ่ยดูแล ยังชนะการประมูลที่ดีหลายรายการ มีผลกำไรที่มั่นคงอย่างน้อย 2 ปี

เยี่ยวานวานกำลังจัดเรียงเอกสารในบริษัท และรับสายพ่อ

“อะไรนะ คุณเจียนคืนบริษัทให้พ่อเหรอคะ” เยี่ยวานวานตะลึงสุดขีด

“ใช่! วานวาน เขาได้ร้องขออะไรลูกเกินไปไหม” เยี่ยกั๋วเหาถามด้วยความเป็นห่วง