รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 788

แต่ตอนนี้ หญิงสาวที่อยู่ข้างหลังคนนี้รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย เดี๋ยวๆ ก็เอนตัวไปมาและกอดเขาไว้แน่น เธอมีเสน่ห์ตรงไหนกัน

เหลือเชื่อทำให้ร่างกายเขามีปฏิกิริยา เธอจงใจหรือเปล่า แน่นอนว่าเจียนจือเพ่ยรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้ชอบเขา ฉะนั้น เธอจงใจแกล้งเขาบนหลังม้าหรือเปล่า

“นั่งดีๆ อย่ายุกยิก” เขาสั่งเสียงทุ้มต่ำ

เยี่ยวานวานก็ไม่รู้จะทำยังไง! ขาของเธอห้อยต่องแต่งกลางอากาศ ถ้าเธอไม่กอดเขาแน่นๆ เธอจะตกจากหลังม้าได้ทุกเมื่อ

"คุณชายเจียน ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันเมื่อคืนนี้" เยี่ยวานวานลองคุยกับเขา

“ฉันไม่เคยเห็นใครงี่เง่าเท่าเธอเลย” เจียนจือเพ่ยฮัมเพลงเรื่อยเปื่อย

เยี่ยวานวานเม้มริมฝีปากยิ้มออกมา เจียนจือเพ่ยเป็นแบบนี้สิถึงจะเหมือนตัวเขา เพราะตอนที่อยู่กับเขา เขามักจะพูดว่าเธอซื่อบื้อ เขาไม่ได้ดูแคลนเธอ แต่กลับถือว่าความซื่อบื้อของเธอเป็นความรับผิดชอบของเขาที่จะต้องทะนุถนอมเธอ

ตอนนี้เขายังคงคิดว่าเธอไม่ฉลาด เยี่ยวานวานกลับรู้สึกว่าตนเองโง่เกินไปหรือเปล่า

"ฉันโง่มาก ฉันยอมรับ" เยี่ยวานวานยิ้ม

"คนอย่างเธอโตมายังไงเนี่ย" เจียนจือเพ่ยแปลกใจหันมามองเธอแวบหนึ่ง

เยี่ยวานวานพลันนึกขึ้นได้ว่าเขาเคยถามคำถามนี้มาก่อน และเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา "ช่วยไม่ได้ พอเจอคุณฉันก็โง่ขึ้นมา ปกติแล้วฉันฉลาดมากนะ"

แววตาของเจียนจือเพ่ยที่มองไปข้างหน้ามีแววขบขัน ทำไมเรื่องที่เธองี่เง่ายังมาโทษเขาได้เสียนี่

ในร้านกาแฟของสนามม้า เฉียวเสวี่ยเหม่ยกำลังดื่มกาแฟ จู่ๆ เจ้าหน้าที่ดูแลสนามม้าก็วิ่งเข้ามาทักทายว่า "คุณเฉียว คุณมาแล้ว วันนี้คุณจะขี่ม้าไหมครับ"

“ฉันไม่ขี่ ฉันแค่มานั่งเล่นเฉยๆ” เฉียวเสวี่ยเม่ยตอบ จากนั้นก็ถามว่า “วันนี้สนามม้าของคุณปิดเหรอ!”

"อ้อ! ไม่ได้ปิดครับ แต่คุณชายสั่งไม่ให้ใครเข้ามา"

“ทำไมล่ะ” เฉียวเสวี่ยเม่ยเอ่ยถามประหลาดใจ