"ไม่จำเป็น ฉันจะไปส่งเธอเอง" เจียนจือเพ่ยเองก็ไม่รู้ว่าเขามีความคิดนี้มาจากไหน เขาอยากจะไปส่งเธอเอง
เยี่ยวานวานก็มองเขาประหลาดใจเช่นกัน ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนสัมผัสได้ถึงตอนที่เขาเคยทำดีกับเธอ
เจียนจือเพ่ยอุ้มเยี่ยวานวานไปยังรถที่เจ้าหน้าที่ดูแลเตรียมให้ เฉียวเสวี่ยเม่ยที่อยู่ข้างหลังกระทืบเท้า ในใจรู้สึกเสียใจสุดขีด
ทำไมเธอถึงพาเยี่ยวานวานไปที่สนามม้า ปล่อยให้เธอบังเอิญพบกับเจียนจือเพ่ย
นอกจากนี้ เฉียวเสวี่ยเม่ยยังพบว่า เจียนจือเพ่ยที่ปกติไม่สนใจใยดีเธอ เหลือเชื่อจะทำดีขนาดนี้กับเยี่ยวานวานที่เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำ เขาลืมเยี่ยวานวานแล้วไม่ใช่เหรอ
พ่อทำให้เขาลืมเยี่ยวานวานจนหมดสิ้นแล้วไม่ใช่เหรอ เฉียวเสวี่ยเม่ยทำได้เพียงมองดูรถของเจียนจือเพ่ยแล่นออกไป
ขณะที่เยี่ยวานวานนั่งอยู่ในรถก็มองผู้ชายที่นั่งข้างๆ รู้สึกประหลาดใจ เขาทิ้งคู่หมั้นไว้ที่สนามม้าและพาเธอมาด้วยกัน
ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้า จะถูกนินทาไหม มันจะส่งผลเสียต่อเขาไหม
เยี่ยวานวานไม่ปรารถนาที่จะเป็นเหตุให้ชื่อเสียงของเขามัวหมอง
รถยนต์ขับไปถึงโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์นัก ประตูรถเปิดออก เยี่ยวานวานอวดเก่งก้าวลงจากรถ เพราะเธอไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้อุ้ม
เจียนจือเพ่ยก้าวลงจากอีกฝั่งแล้วเดินไปตรงหน้าเธอ เห็นเธอจับประตูรถเพื่อพยุงตัวและเดินกะโผลกกะเผลก เขาขมวดคิ้วพลางเอ่ยถาม "คุณเดินได้ไหม"
"ได้ ฉันเดินได้" เยี่ยวานวานพยักหน้า ที่โรงพยาบาลมีคนเยอะแยะ แน่นอนว่าจะให้เขาอุ้มไม่ได้
กระนั้น หลังจากเดินไปได้สองก้าว เยี่ยวานวานก็รู้สึกได้ว่าข้อเท้าแพลงรุนแรง เมื่อออกแรงอย่างนี้ทำให้เจ็บปวดเหลือจะทน
เจียนจือเพ่ยจู่ๆ ก็หัวเราะหึๆ "ถ้าเธออยากให้อุ้มก็แค่บอกมา"
"ไม่ต้อง" เยี่ยวานวานบอกปัดอย่างหยิ่งในศักดิ์ศรี
ทว่าพอเดินต่อไปได้สองก้าว เธอได้แต่ทรุดตัวลงเพราะเดินต่อไม่ไหวแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "ใครช่วยเอาเปลหามมายกฉันหน่อยได้ไหม ฉันเดินไม่ไหว มันเจ็บมาก"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...