รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 790

"ฉัน...ฉันกับแฟนถ่ายรูปใกล้ชิดกันหลายรูป ให้คนอื่นดูไม่ได้หรอก" เยี่ยวานวานขอบตาแดง ก้มหน้างุด

เจียนจือเพ่ยจู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบเสียดแทงหัวใจแวบหนึ่ง เขาไม่มีเวลาคิดถึงความรู้สึกไม่สบายในใจ กลับซักถามเสียงต่ำว่า "เธอมีแฟนแล้วเหรอ"

หยดน้ำตาของเยี่ยวานวานกลิ้งที่ขอบตา เธอยิ่งมุดหน้าต่ำกว่าเดิม "ใช่แล้ว! เขารักฉันมาก"

เจียนจือเพ่ยลุกขึ้นยืน การแสดงออกกลับมาเฉยชา "ฉันจะไปแล้ว ถ้าเธออยากได้อะไรก็เรียกคนรับใช้ละกัน"

เมื่อเยี่ยวานวานเงยหน้าขึ้น ก็ได้ยินแต่เสียงปิดประตูดังขึ้นแล้ว

เขาไปแล้วจริงๆ

เยี่ยวานวานรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก เพราะเหตุใดกันแน่เขาถึงลืมเธอ เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เขากลับบ้าน

ถ้าอยากจะลืมความทรงจำช่วงหนึ่ง ต้องได้รับบาดเจ็บบางอย่างแน่ๆ! หัวใจที่เป็นทุกข์ของเยี่ยวานวานตึงเครียด เขาเจอกับอะไรกันแน่

เรื่องนี้ยังมีอีกสองคนที่อยากจะทำความเข้าใจมากกว่านี้ สีจิ่วเฉินกับเนี่ยเหยียนเฟิงเริ่มลงมือแล้ว

เนี่ยเหยียนเฟิงมาครั้งนี้ได้นำอุปกรณ์ทางทหารติดตัวมาด้วยหลายอย่าง เช่นเครื่องดักฟังเพื่อความสะดวกในการใช้งาน ด้วยทักษะของเขาจึงเข้าออกที่ไหนก็ได้ราวกับภูตผี

แม้แต่ในห้องทดลองที่เฉียวตงป้องกันแน่นหนา เมื่อคืนเขาก็เข้าไปราวกับว่าไม่มีใคร เวลานี้ ในห้องของเนี่ยเหยียนเฟิงมีชายสองคนเฝ้าอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง

แววตาของเนี่ยเหยียนเฟิงแน่วแน่ เขานั่งอยู่ที่นี่มาทั้งวันแล้วและไม่อยากพลาดข้อมูลใดๆ ที่จะดักฟังได้

เขาได้ติดตั้งเครื่องดักฟังไว้ทั่วบริเวณแล้ว แม้ว่าจะเป็นเสียงกระซิบกระซาบของพวกคนรับใช้ก็ไม่พลาด

ขณะนี้เอง เนี่ยเหยียนเฟิงหรี่ตาลง เพราะเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังมาจากหูฟังของเขา