รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 798

“วานวาน ตาคุณเป็นอะไรเหรอคะ ร้องไห้มาอีกแล้วเหรอคะ” ถังจือซย่ามองดูอย่างใส่ใจและพบว่าเบ้าตาของเธอแดงๆ

เยี่ยวานวานก้มหน้าลงอย่างอายๆ “ฉันพยายามควบคุมตัวเองเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ค่ะ”

พรุ่งนี้เป็นวันแต่งงานของเจียนจือเพ่ย ไม่มีใครสามารถมองคนรักของตัวเองแต่งงานคนอื่นเป็นภรรยาได้หรอก ดังนั้น ถังจือซย่าจึงได้แต่คิดว่า การพาเธอมาที่นี่เป็นเรื่องที่ถูกต้องรึเปล่านะ

แต่เธอรู้ว่างานแต่งงานของเจียนจือเพ่ยจะจัดไม่สำเร็จ ดังนั้นเยี่ยวานวานอาจจะคบเจียนจือเพ่ยต่อไปได้

“วานวาน คุณเชื่อเรื่องโชคชะตาบ้างไหมคะ บางครั้งโชคชะตาจะเข้าข้างคนดีคนมีความรัก ฉันเชื่อว่าโชคชะตาต้องลิขิตไว้ให้คุณแล้ว ไม่ทำให้คุณเจ็บปวดเสียใจแบบนี้ไปตลอดหรอกค่ะ" ถังจือซย่า ปลอบโยนเธอ

เยี่ยวานวานยิ้มอย่างขมขื่น “พี่จือซย่า พี่กำลังจะบอกว่าฉันยังสามารถเจอคนที่ดีกว่านี้ได้เหรอคะ"

“เชื่อฉันสิ ชะตากรรมของคุณต้องพลิกผลันแน่นอนค่ะ” ถังจือซย่าเอื้อมมือไปสางผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ "แล้วคุณชายเจียนปฏิบัติตัวกับคุณเป็นอย่างไรบ้างคะ"

เยี่ยวานวานไปคิดถึงวันนี้ที่ปิดประตูใส่เขา ให้เขาอยู่ข้างนอก ไม่ได้สนใจเขา เขาคงต้องโกรธเธอแน่เลย!

“เขาก็ดีกับฉันค่ะ”

เยี่ยวานวานครุ่นคิดไปมา เธอไม่ได้บอกถังจือซย่าเรื่องที่พรุ่งนี้เธอไม่สามารถไปงานแต่งงานได้ อันอันที่จริงขอแค่เธอบอก ถังจือซย่าก็จะต้องมีวิธีของตัวเองจะพาเธอไปที่นั่นแน่

ทั้งสองคุยกันเรื่องสบายๆ และเดินเล่นกันในสวนดอกไม้ พวกเขาสร้างความรู้สึกฉันท์พี่น้องขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ถังจือซย่าเคยมีประสบการณ์โดยซ่งซานทรยศต่อมิตรภาพ มันทำให้เธอระแวดระวังเรื่องการคบหาเพื่อนมากขึ้น ตอนนี้นอกจากหลี่เหมยแล้ว ถังเสี่ยวซินก็เป็นคนที่เธอไว้ใจ ตอนนี้ก็มีเยี่ยวานวานที่เธอเห็นเป็นเหมือนน้องสาวอีกคน

เพราะเธอคิดว่าที่สามีของพวกเธอจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันที่สุด ดังนั้นพวกเธอจึงเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดกันโดยปริยาย

หลังจากนั้นไม่นาน ถังจือซย่าก็กลับไป และเยี่ยวานวานกลับไปที่ห้องเช่นกัน ตอนเที่ยงเธอไม่ได้กินอะไร และตอนนี้เธอก็หิวแล้วด้วย

ร่างของเจียนจือเพ่ยปรากฏขึ้นในห้องโถง และประโยคที่เขาถามคนรับใช้คือ “เธอทานอะไรหรือยัง”