รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 800

เยี่ยวานวานรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เธอเดิน เพราะเธอคาดเดาได้รางๆ ว่าคนที่ต้องการพบเธอคือใคร ความรู้สึกตำหนิตัวเองและรู้สึกผิดผุดขึ้นมาในหัวใจ

ตอนที่อยู่ประเทศจีนเธอเคยรับปากกับคุณนายเจียนไปแล้วว่า จะไม่ใกล้ชิดกับหลานชายของเธออีก แต่ตอนนี้กลับไล่ตามเขามาจนถึงตระกลูของเขา แถมยังทำเนียนเป็นแขกด้วย คิดแล้วก็ละอายใจจริงๆ ที่ต้องไปเจอเธอ

และเป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ในห้องโถงสไตล์จีนที่มีกลิ่นอายความโบราณ เธอเห็นคุณนายเจียนนั่งอยู่บนโซฟาเธอสวมชุดกี่เพ้าสีเงินเข้มพอดีตัว ดูหรูหราและสง่างาม

“สวัสดีค่ะ คุณนายเจียน” เยี่ยวานวานทักทายเธอ

คุณนายเจียนมองประเมินเธอ ไม่ได้มีสีหน้าโกรธเคือง แต่กลับค่อยๆ ชี้ไปที่ที่นั่งด้านตรงข้าม “นั่งลงสิ”

อย่างไรก็ตามหลานชายของเธอได้ขอโทษไปแล้ว แม้ไม่ถาม ก็รู้ว่าทุกสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาได้เกิดขึ้นแล้ว

ตอนนี้หลานชายของเธอกำลังจะแต่งงาน เรื่องนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ

“คุณหนูเยี่ย ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็มาด้วย”

“หนูขอโทษค่ะ คุณนายเจียนโปรดยกโทษให้หนูที่มาโดยพลการนะคะ หนูสัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องกระทบงานแต่งงานของหลานชายของคุณเลย” เยี่ยวานวานเงยหน้าขึ้น กล่าวสัญญาด้วยความกระตือรือร้น

คุณนายเจียนโบกมือหยอยๆ “ไม่ต้องขอโทษหรอกนะ ผู้คนที่มาก็คือแขก เรายินดีต้อนรับหมดทุกคนนั่นแหละ”

เยี่ยวานวานอดรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาไม่ได้ และยังเจอท่าทางคุณนายเจียน ที่เต็มไปด้วยการให้อภัยและความเมตตา ยิ่งทำให้เธอตำหนิตัวเองยิ่งขึ้น รู้สึกละอายใจที่ต้องเผชิญหน้ากับเธอ

“พรุ่งนี้เป็นงานแต่งงานของหลานชายของฉัน ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายใจ ฉันสามารถจัดให้เธอไปเที่ยวระแวกใกล้ๆ ได้นะ” คุณนายเขียนนึกถึงใจเธอ

เยี่ยวานวานส่ายหน้า “ขอบพระคุณสำหรับการจัดเตรียมของคุณนายนะคะ พรุ่งนี้หนูจะไม่ไปสถานที่จัดงานแต่งงานค่ะ หนูรอให้จัดงานแต่งเสร็จแล้ว หนูก็จะตามเจ้านายกลับประเทศ”

จู่ๆ คุณนายเจียนรู้สึกสงสารเธอขึ้นมาเล็กน้อย งานแต่งงานคราวนี้เธอไม่ได้บังคับหลานชาย แต่เป็นเจ้าหลานชายที่เลือกคนที่จะแต่งงานด้วยเอง