รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของเธอ เป็นยาที่ดีที่สุดบนโลกใบนี้ เพราะเธอได้สอนให้เขาเรียนรู้ที่จะรัก สัมผัสและโอบกอดสิ่งต่างๆบนโลก
ถ้าหากพูดถึงยาของดร.เฉียวที่ทุกวันนี้ยังไม่มียาตัวไหนสามารถแก้ฤทธิ์ของมันได้แล้วล่ะก็ ความรักคงจะเป็นยาที่ดีที่สุดแล้ว
เยี่ยวานวานนึกถึงคุณนายเจียนขึ้นมาอีกครั้ง เธอถามออกมาด้วยความกังวลเล็กน้อย “ คุณย่าของคุณจะยอมรับฉันไหม? ถ้าเกิดท่านไม่ยอมรับฉันขึ้นมา การที่พวกเราทำแบบนี้จะเป็นการทำร้ายท่านเปล่าๆ ”
“ สิ่งที่ย่าของฉันหวังมากที่สุดก็คือความสุขของฉัน ถ้าหากการแต่งงานกับเธอเป็นจุดเริ่มต้นความสุขของฉัน ท่านจะต้องยอมรับแน่นอน” ในเรื่องนี้ เจียนจือเพ่ยมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าความรักที่คุณย่ามีต่อเขานั้นคือความใจกว้างและการให้อภัย
มือของเยี่ยวานวานถูกเขากุมไว้แน่น ดวงตาที่แฝงด้วยรอยยิ้มของเขากำลังพินิจพิจารณาเจ้าสาวแสนสวยอีกทั้งยังช่างฉอเฉาะของตัวเอง นี่แหละคือภรรยาที่เขาต้องการ
“คุณมองอะไรเนี่ย! ” เยี่ยวานวานถูกเขามองจนเขินหน้าแดงไปหมด สายตาคู่นั่นของเขาชั่งร้อนแรงซะจริงๆ
“มองเธอไง” สายตาของเจียนจือเพ่ยยังคงจ้องเธอต่อไปอย่างไม่ลดละ
ราวกับว่าหากไม่จ้องเอาไว้ เธอจะวิ่งหนีหายไป
“หลังพิธีแต่งงาน ฉันอยากให้เธอเล่าเรื่องในอดีตที่เราเคยคบกันให้ฉันฟังหน่อย ฉันอยากรู้เรื่องระหว่างเราทั้งหมด” เจียนจือเพ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ความทรงจำเหล่านั้นสำหรับเขามันช่างมีค่ามากเหลือเกิน
“คุณแน่ใจเหรอ? ตอนแรกคุณไม่เป็นมิตรกับฉันสักนิดเลยนะ! ” เยี่ยวานวานเลิกคิ้วถาม
“แล้วเธอให้อภัยฉันหรือยังล่ะ?” เจียนจือเพ่ยดุนลิ้นถามอย่างยิ้มๆ
เยี่ยวานวานยิ้มโชว์ฟันขาวอย่างเขินอาย “ให้อภัยตั้งนานเล่า!”
เจียนจือเพ่ยหายใจอย่างติดขัด หันหน้าออกไปดูวิวนอกหน้าต่าง เขาอดไม่ได้ที่จะหรี่ตามองริมฝีปากของเธอ “นี่เธอไม่ได้ทาลิปเหรอ”
“ทาสิ!”
“แต่ฉันว่ามันซีดไปนะ”
“งั้นจะทำไงดีล่ะ? ฉันไม่ได้พกลิปมาด้วยสิ” เยี่ยวานวานอดไม่ได้ที่จะร้อนใจ ก็เธอหวังว่าตัวเองจะต้องสวยไงล่ะ
“ไม่เป็นไร มาให้ฉันช่วยสิ”
“หือ? คุณพกมาเหรอ” เยี่ยวานวานดูตกใจอยู่ไม่น้อย ก็ผู้ชายมาดแมนอย่างเขาพกลิปสติกเนี่ยนะ แปลกจัง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...