“คุณ…นิสัยไม่ดีสุดๆ ไปเลย ” เยี่ยวานวานอดไม่ได้ที่จะใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบไปยังอกแกร่ง
เจียนจือเพ่ยจูบหน้าผากของเธอเพื่อปลอบโยนอารมณ์ “พวกเราลงรถกันเถอะ!”
เยี่ยวานวานพยักหน้า เธอกุมหน้าอกอย่างตื่นเต้น “ฉันตื่นเต้นมากทำยังไงดี”
เจียนจือเพ่ยจูงมือของเธอเอาไว้ “มีฉันอยู่ ไม่ต้องกลัว”
เมื่อประตูรถเปิดออก บอดี้การ์ดและผู้ช่วยต่างก็กรูกันเข้ามาจนเต็ม ช่างแต่งหน้าช่วยกันจัดแจงชายกระโปรงให้เธอ เจียนจือเพ่ยก็ช่วยนำผ้าคลุมหน้าลงมาปิดให้เธออีกแรง ภายใต้ผ้าขาวได้ซ่อนใบหน้าอันงดงามของเธอเอาไว้ เยี่ยวานวานมองดูห้องโถงอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ ปลายยอดสูงตระหง่านสะท้อนแสงทองแวววาวเมื่อแสงอาทิตย์ได้ส่องกระทบ ทำให้ที่นี่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความศักดิ์สิทธิ์และบริสุทธิ์
เจียนจือเพ่ยจูงมือเยี่ยวานวานเดินเข้าไปยังโบถน์ ในขณะเดียวกันพ่อบ้านที่คอยอยู่นานแล้วก็รีบปรี่มาทางพวกเขา “คุณชาย ในที่สุดก็มาจนได้ รีบเข้าไปเถอะครับ แขกรอนานมากแล้ว”
ภายใต้ผ้าขาว ผู้ดูแลในงานต่างก็ไม่มีใครสังเกตว่าเจ้าสาวที่พวกเขาคิดได้ถูกเปลี่ยนตัวไปแล้ว แต่ภายในใจเยี่ยวานวานก็ยังคงตื่นเต้นมาก ฝ่ามือของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ เธอมองผู้คนที่ยิ้มและอวยพรให้เธอ เธอคิดว่าพวกเขาจะต้องนึกว่าเธอเป็นเฉียวเสวี่ยเม่ยอย่างแน่นอน
เจียนจือเพ่ยรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นจากฝ่ามือที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของเธอ เขาค่อยๆ ก้มลงกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ทำให้ใจสบายๆ แล้วมาเป็นเมียฉันเถอะ!”
เยี่ยวานวานอึ้งไปสักพัก เงยหน้าผ่านผ้าขาวมองไปยังดวงตาที่แอบซ่อนรอยยิ้มของเขา การได้แต่งงานกับเขา ไม่เพียงแต่เป็นเรื่องที่กล้าหาญที่สุดในชีวิตของเธอ ยังเป็นเรื่องที่เธอมีความสุขที่สุดอีกด้วย
คำพูดของผู้ชายคนนี้เพียงประโยคเดียวก็สามารถทำให้อารมณ์ของเธอสงบลง เยี่ยวานวานถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยักหน้าเบาๆ พร้อมทั้งเงยหน้ายืดอก คล้องแขนเขาเดินเข้าไปยังพรมแดง
บรรดาแขกที่เฝ้ารอคอยพวกเขา ในที่สุดก็ได้พบกับคู่บ่าวสาว เสียงปรบมือดังขึ้นระนาวในห้องโถงใหญ่เป็นสัญญาณต้อนรับการมาถึงของพวกเขาสองคน เสียงปรบมือเงียบลง กลายเป็นเสียงเพลงบรรเลงมาแทนที่
คุณนายเจียนที่นั่งอยู่แถวหน้าสุด ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกได้เสียที นึกว่าเจ้าหลานตัวดีจะหนีงานแต่งเสียแล้ว ยังดีที่พาเจ้าสาวมาได้ตามกำหนดเวลา
อีกทั้งสีหน้าของหลานชายก็ดูไม่เย็นชาเหมือนก่อนหน้านี้ มุมปากของเขายกยิ้มขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและดีใจ เผยให้เห็นความสุขที่พรั่งพรูออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...