รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 822

"เอ่อ..." เธอปิดปากแล้วงอตัว

"เป็นไรไหม ไม่สบายตรงไหน？" สีจิ่วเฉินยื่นแขนออกไปเพื่อโอบเธอ

"ไม่มีอะไร จู่ๆ ก็อยากอ้วกขึ้นมา" ถังจือซย่ารู้สึกทรมานเล็กน้อย

เธอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ เธอก็รู้สึกคลื่นไส้ มันทำให้เธอกลุ้มใจ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ？

สีจิ่วเฉินพาเธอกลับไปดื่มน้ำอุ่นที่ห้องเพื่อทำให้อุ่นท้อง ถังจือซย่านอนลงบนโซฟาหลังจากดื่มน้ำเสร็จ ความรู้สึกนี้มันทรมานมาก เธอเริ่มทบทวนเกี่ยวกับการรับประทานอาหารและการพักผ่อนของเธอในช่วงไม่กี่วันมานี้ นอกจากง่วงตลอดเวลา เหมือนจะไม่ได้กินอะไรผิดสำแดงนะ！

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ ก็มีข้อความปรากฏขึ้น เธอทำตาโตเล็กน้อย และเธอหันไปมองชายที่มองเธออยู่ข้างๆ

สีจิ่วเฉินรู้สึกตกใจกับสีหน้าของเธอ "มีอะไรเหรอ"

"ไม่ใช่ว่าถูกแจ็คพอร์ตหรอกนะ" ถังจือซย่าลุกขึ้นจากโซฟาทันทีหลังจากพูดจบ เธอเดินเข้าหาตู้และค้นหากระเป๋าใบเล็กๆ ที่อยู่ข้างใน สีจิ่วเฉินก็ลุกขึ้นและเดินมาหา

"เธอกำลังหาอะไร"

ถังจือซย่าพบกล่องๆ หนึ่งพอดี เธอจึงหยิบมันขึ้นมาให้เขาดู "ดูนี่สิ ฉันจะลองตรวจดู"

ถังจือซย่าเข้าไปในห้องน้ำ ในใจของสีจิ่วเฉินรู้สึกสับสน แม้ว่าเขาจะอยากมีลูก แต่เขาคิดว่าการคลอดลูกจะเป็นเรื่องลำบากสำหรับผู้หญิง ทว่าเขาคิดว่ามีลูกชายสักคนก็ดีเหมือนกัน

อย่างไรก็ตามถังจือซย่ายืนอยู่หน้าอ่างล้างมือและมองไปที่ผลตรวจ เธอไม่สามารถซ่อนความดีใจของเธอได้ แน่นอนว่าการตั้งครรภ์ประสบความสำเร็จ เมื่อมองไปที่เส้นสีแดงสองเส้น ลูกคนที่สองของเธอมาแล้ว

เธอหวังว่าจะเป็นลูกสาว

เมื่อเธอเดินออกมา เธออยากจะแกล้งสามีของเธอ เธอจึงจงใจพูดด้วยสีหน้าค่อนข้างผิดหวังว่า "ไม่ใช่"

สีจิ่วเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก และกอดเธอด้วยรอยยิ้ม "ไม่ใช่สิดี ถ้าเธอท้องจริงๆ เธอจะลำบากมากแน่ๆ"

ถังจือซย่าตกตะลึงอยู่สองสามวินาที "ฮะ！คุณไม่อยากมีลูกสาวเหรอ"

"ถ้ามันทำให้เธอลำบาก ฉันก็ยอมที่จะมีเฉินเฉินแค่คนเดียว" สีจิ่วเฉินก้มศีรษะและจูบลงที่หน้าผากของเธอ "ฉันไม่เสียใจเลย"