รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 838

อันฉีมองไปยังหมัดที่หนักหน่วงและใบหน้าโหดเหี้ยมของเขา เธอตกใจจนต้องถอยหลังกรู ในสายตาของเธอเขาไม่ใช่บอดี้การ์ดธรรมดาแน่ๆ เพราะรังสีที่ตีแผ่ออกมาจากตัวเขานั้นช่างเลือดเย็นน่ากลัวเสียจริงๆ

ชายหญิงด้านหลังไล่ตามมาทันแล้ว เนี่ยเหยียนเฟิงปล่อยมือจากชายคนนั้นทันที และลุกขึ้นดึงตัวอันฉีมาไว้ข้างตัวเอง วินาทีต่อมาอันฉีที่สติสตังยังไม่กลับมาครบถ้วนก็ถูกชายหนุ่มกดเธอลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว หน้าผากของเธอกระแทกเข้ากับพื้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ ในตอนที่อันฉีกำลังจะโมโหขึ้นมาอยู่นั้นเธอก็ได้ยินเสียงดัง ปังปัง! ข้างหู

มันคือเสียงปืน

ใจของเธอเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง พระเจ้าช่วย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

ไม่ทันได้คิดอะไรมาก ตัวของเธอก็ถูกชายหนุ่มดึงเข้าไปในอ้อมกอดอย่างแรง ในวินาทีต่อมา เธอก็ถูกเขากอดและกลิ้งไปบนพื้นอีกสองครั้ง

อันฉีมึนหัวจนไม่สามารถตอบสนองกับอะไรได้ เนี่ยเหยียนเฟิงเห็นว่าด้านข้างมีคูน้ำอยู่พอดี จึงผลักเธอตกลงไปทันที

“นี่!” ทั้งตัวของอันฉีไม่มีที่ให้จับยึดได้ เธอจึงกลิ้งตกน้ำไป สายน้ำได้กระทบเข้าที่หน้าของเธอ คูน้ำนี่เป็นคูน้ำใสที่ไม่ลึกและไม่ตื้นจนเกินไป

“โอ้ย…” อันฉีร้องออกไปน่าสงสาร

เนี่ยเหยียนเฟิงไม่ได้สนใจเสียงร้องที่น่าสงสารของหญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง เขาเผชิญหน้ากับอันตรายที่ใกล้เข้ามาของคนทั้งสาม

“แกเป็นใครกันแน่” หญิงสาวที่เป็นหัวหน้าถามขึ้นด้วยความโกรธ

“พวกแกไม่มีค่าพอที่จะรู้” เนี่ยเหยียนเฟิงยิ้มเยาะ

“ฆ่ามันซะ” หญิงสาวหันกลับไปออกคำสั่ง

ผู้ชายที่ถือปืนอยู่ยกปืนขึ้นมาและไม่ลังเลที่จะยิงไปทางเนี่ยเหยียนเฟิง แต่ทว่าเนี่ยเหยียนเฟิงกลับหลบกระสุนได้อย่างว่องไวโดยที่ตัวของเขายังอยู่ที่เดิม