รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 845

ในสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง หญิงสาวที่นั่งนับดาวบนเก้าอี้รู้สึกง่วงเล็กน้อย วันนี้เธอเหนื่อยมากหลังจากเจอสารพัดเรื่อง แต่เธอนอนไม่หลับ ต้องรอใครสักคนกลับมา .

ไม่มีอะไร เพียงเพื่อให้ได้อินเทอร์เน็ตของเธอกลับมาก็เท่านั้น

วันนี้สำหรับอันฉีมันเกินจะทนแล้วจริงๆ อาการบวมที่หน้าผากของเธอยังคงย้ำเตือนเธอว่าเนี่ยเหยียนเฟิงคนนี้หยาบคายกับเธอแค่ไหน

ไม่มีใครที่นี่สามารถตัดสินใจคืนอินเทอร์เน็ตให้เธอได้ มีเพียงเนี่ยเหยียนเฟิงเท่านั้นที่สามารถพูดคุยเรื่องนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงต้องรอให้เขากลับมาก่อน

เมื่อเปลือกตาของเธอกำลังจะปิดลง ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจากประตูเหล็ก และเธอก็หายจากอาการง่วงไปในทันที

น่าจะเป็นเนี่ยเหยียนเฟิง เธอลุกจากเก้าอี้ทันที แล้ววิ่งไปที่ลานจอดรถ

เมื่อเนี่ยเหยียนเฟิงเปิดประตูลงจากรถ เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเย็นชาเรียกเขา

"เฮ้ย! ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว"

เนี่ยเหยียนเฟิงมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ภายใต้แสงไฟถนน ผมยาวของเธอถูกรวบไว้ด้านหลังศีรษะ และรูปร่างที่สวยงามของเธอถูกห่อหุ้มด้วยชุดลายพราง ชุดลายพรางทำให้เธอมีสไตล์ที่แตกต่างออกไป

“มีธุระอะไรหรือเปล่า” เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณสั่งให้พวกเขาปิดอินเทอร์เน็ตโทรศัพท์มือถือของฉันเหรอ”

"ใช่ จากนี้ไปคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้อินเทอร์เน็ต"

“ทำไม?” อันฉีรู้สึกหงุดหงิด

"เพื่อความปลอดภัยของคุณ" เนี่ยเหยียนเฟิงมีเหตุผลเพียงพอ

"ไม่ได้ ฉันต้องใช้อินเทอร์เน็ต ฉันต้องการตอนนี้ ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ" อันฉีรีบขอเขา แฟนหนุ่มของเธอกำลังจะกลับประเทศ และเธอไม่รู้ข้อมูลเที่ยวบินของเขาด้วยซ้ำ เธอรู้สึกเป็นกังวล

"ไม่ว่าจะสำคัญแค่ไหน แล้วมันสำคัญมากกว่าชีวิตของคุณหรือเปล่า" เนี่ยเหยียนเฟิงกล่าวขณะเดินไปที่อาคารการประชุม

หญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขาวิ่งเหยาะๆ เพื่อให้ทันเขา "ใช่ มันสำคัญกว่าชีวิตของฉัน"