รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 846

เนี่ยเหยียนเฟิงคิดว่าถ้ายังเมินเฉยต่อเธอแบบนี้ เธออาจจะรบกวนเขาทั้งคืนก็ได้ และเขายังรีบไปประชุมอีก! เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วพูดว่า "สองนาที มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว"

อันฉีไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์มือถือมาแล้วกดเบอร์ของจี้เจ๋อ แฟนหนุ่มของเธออย่างรวดเร็ว

เธอยืนรอแฟนรับสายอย่างกระวนกระวายใจ โทรติดแต่อีกฝ่ายไม่รับสาย

"รีบรับสิ! จี้เจ๋อ คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณน่าจะลงจากเครื่องบินแล้วนะ!"อันฉีพึมพำอย่างกังวลใจ

หลังจากวางสาย เธอยังคงโทรออกอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่รับสาย และในเวลานี้ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอเริ่มรู้สึกเบื่อ

"เอาโทรศัพท์คืนมา"

"ขอเวลาอีกสักนิด หนึ่งนาทีก็ได้" หลังจากอันฉีพูดจบ เธอก็กดโทรออกอีกครั้ง เมื่อยังไม่มีการรับสาย แววตาของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เธอสูดลมหายใจ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆ ขอบตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง อาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอคิดถึงจี้เจ๋อมาก เธอพยายามอย่างหนักที่จะติดต่อเขา แต่เขากลับไม่รับสาย ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาก

ภายใต้แสงไฟเนี่ยเหยียนเฟิงมองดูท่าทางของเธอที่เกือบจะร้องไห้ เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "มันคุ้มค่าไหมที่คุณจะสละชีวิตเพื่อผู้ชายคนนี้"

อันฉีสัมผัสได้ถึงความเย้ยหยันในน้ำเสียงของเขา เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า "คุณไม่รู้หรอกว่าการรักใครสักคนมันเป็นอย่างไร การคุยกับคุณก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง รอให้คุณตกหลุมรักใครสักคนก่อน คุณจะเข้าใจความรู้สึกของฉันตอนนี้"

หลังจากพูดจบอันฉีก็หันหน้าหนี น้ำใสๆ สองหยดไหลออกมาจากเบ้าตาของเธอ เธอเช็ดน้ำตาด้วยความอึดอัดใจ จากนั้นหันหลังกลับและเดินไปทางห้องพักผ่อน

ภายใต้แสงไฟข้างถนน เงาของเธอแผ่ซ่านอารมณ์ที่อ้างว้างและน่าสงสาร เนี่ยเหยียนเฟิงหันไปมองเธอก่อนที่จะเดินต่อไปยังห้องประชุม

ในการประชุมครั้งนี้ เป็นการหารือเกี่ยวกับลิปสติกแท่งนี้และระดับอันตรายของอันฉี