รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 898

"หัวหน้าทีมเนี่ย?" จั่วอันอันย้อนถาม ในเวลานี้เธอเห็นหัวหน้าทีมเนี่ยคนนี้และผู้อาวุโสคนนั้นมาที่ประตู เธออดไม่ได้ที่จะเก็บผมยาวของเธอและพยายามทําให้ตัวเองมีความหลากหลาย

เนี่ยเหยียนเฟิงไม่เห็นจั่วอันอัน เมื่อเดินผ่านเธอ จั่วอันก็เรียกเขาว่า "หัวหน้าทีมเนี่ยคะ"

เนี่ยเหยียนเฟิงหันมามองเธอแวบหนึ่ง จั่วอันอันจ้อฝตาเขา หัวใจก็เต้นแรงไม่หยุด ดวงตาของเขาคมที่สุดที่เธอเคยเห็นและมีดูมีพลัง

"มาใหม่เหรอครับ" เนี่ยเหยียนเฟิงถามเธอขึ้น

"ใช่ค่ะ ฉันเพิ่งย้ายมาที่นี่กับเพื่อนร่วมงานของฉันค่ะ" ชายชราที่อยู่ข้าง ๆ ได้รับการแจ้งเตือนล่วงหน้าและอธิบายว่า

"โอ้ พวกเขาเพิ่งส่งมาและจะอยู่ที่นี่สักพักครับ" เนี่ยเหยียนเฟิงพยักหน้าและพูดคุยกับชายชราต่อไปและเดินเข้าไปข้างใน จั่วอันอันได้เห็นข้างหลังของเขา ชั่วขณะหนึ่งก็ดูหลงใหล

เธอมักจะคิดว่าผู้ชายในชุดสูทและรองเท้าหนังหล่อที่สุด แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกว่าชุดลายพรางกลายเป็นเสื้อผ้าที่สวยที่สุด

"หล่อจัง!" จั่วอันอันอดไม่ได้ที่จะกล่าวชื่นชม

และในเวลานี้จั่วอันอันได้เห็นร่างที่ดูไม่เข้ากับที่นี่ นั่นคือร่างของเด็กหญิงที่ก้าวเข้ามาในทางเดินอีกสายหนึ่ง เธอสวมชุดกีฬาลําลองและผมยาวของเธอกระจัดกระจายอยู่ข้างหลังศีรษะและดูเป็นสไตล์แบบไม่ได้ตั้งใจ

แววตาของจั่วอันอันหรี่ลงทันที คาดไม่ถึงว่าจะมีสาวสวยขนาดนี้ที่นี่หรือ

ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าสาวสวยเป็นศัตรูโดยกำเนิด จั่วอันมองแวบแรกที่เห็นสาวคนนี้ ก็เกิดความเป็นศัตรูและอิจฉาริษยาแล้ว

จั่วอันอันกลับไปที่ห้อง หลี่เซียงเชาเพื่อนของเธอก็มา เอาขนมที่เธอชอบกินมาเกลี้ยกล่อมให้เธอมีความสุข เพราะเขารู้ว่าเธออารมณ์ไม่ดี เขาเพิ่งเคาะประตู จั่วอันก็เปิดประตูให้เขาอย่างอารมณ์ดี และใบหน้าก็หดหู่และมุมปากก็ยกขึ้น หลี่เซียงเชามองเธอด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย "ทําไมเธออารมณ์ดีขนาดนี้ล่ะ"