รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 900

อันฉีซึ่งกําลังตักข้าว หลังจากตักข้าวเสร็จ ก็เงยหน้ามองแถวที่ทีมเนี่ยเหยียนเฟิงจะนั่งตามปกติ มองแบบนี้เธอก็อึ้ง

เห็นเพียงเนี่ยเหยียนเฟิงนั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ว่ามีหญิงสาวในชุดสีดํารัดรูปนั่งอยู่เมื่อไหร่

เธอกําลังหัวเราะและพูดอะไรกับเนี่ยเหยียนเฟิงด้วยความเขินอายเล็กน้อย

อันฉีถอนลมหายใจออกไปหลายวินาทีคงไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาชอบล่ะมั้ง เขาชวนเธอมาที่ฐานเหรอ? แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะนั่ง แต่ก็เห็นว่ารูปร่างดี แต่งหน้าอย่างประณีต มีความงามที่ดูดุร้าย ดวงตาที่ยิ้มคู่นั้นมองที่เนี่ยเหยียนเฟิงเหมือนมีอะไรดึงดูด

สิ่งที่เขาชอบคือแบบนี้เหรอ?

ไม่น่าแปลกใจที่อันฉีจะเข้าใจผิด แต่เดิมเธอรู้จักเนี่ยเหยียนเฟิงน้อยมาก บวกกับจั่วอันอันเองก็หน้าตาดี เป็นสาวสวยที่มีความมั่นใจ และดูเป็นสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวดตั้งแต่เด็ก จั่วอันอันมีแรงดึงดูดอีกแบบหนึ่ง

"คุณอันฉี" เสี่ยวซื่อหันหน้าเห็นเธอ รีบโบกมือทักทายเธอไป

อันฉีรีบยกมุมปากและยิ้มให้เสี่ยวซื่ออยู่ห่าง ๆ จากนั้นเธอก็ถือจานอาหารไปที่โต๊ะของครูหลี่

ครูฝึกหลี่มองเธอมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย แน่นอนว่ายินดีต้อนรับเธอเข้าร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน

"คุณอันฉี วันนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหมครับ" ครูฝึกหลี่ถามเธอด้วยความเป็นห่วง

"ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากค่ะ ก็ปวดเอวปวดหลังเองค่ะ" อันฉีตอบตามความจริง

"ฝึกเยอะๆ เดี๋ยวก็ชินครับ" ครูหลี่ยิ้มปลอบใจ

อันฉีเลิกคิ้วและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นมองไปในทิศทางเอียงตรงข้ามที่กั้นโต๊ะยาวหลายโต๊ะโดยไม่ได้ตั้งใจ บังเอิญสบกับสายตาที่เนี่ยเหยียนเฟิงมองมาพอดี

สายตานุ่มลึกของเนี่ยเหยียนเฟิง มองเธออย่างไม่รู้ความหมาย อันฉีมองปราดเดียวก็หลบสายตา ฟังครูฝึกหลี่พูด ไม่มองอย่างสะเปะสะปะอีกต่อไป

สายตาของจั่วอันอันก็เห็นอันฉี เธออดไม่ได้ที่จะถามเสี่ยวซื่อว่า "เมื่อกี้คุณเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าชื่ออะไรนะคะ"