รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 908

การได้ครอบครองเนี่ยเหยียนเฟิงหรือไม่นั้นมันเป็นเรื่องเดียวกัน เธอแค่อยากจะเหยียบย่ำอันฉี เธอถูกกักตัวอยู่ที่นี่ ตอนนี้เธอก็เบื่อๆ อยู่พอดี！และพอดีมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำ

ผ่านไปนานกว่าสิบนาที อันฉีก็ได้กินบะหมี่กลิ่นหอมหนึ่งชาม นี่เป็นเพราะสิทธิพิเศษของเนี่ยเหยียนเฟิง มิฉะนั้นพ่อครัวจะไม่มีทางทำให้เธอกิน

อันฉีก็รู้สึกขอบคุณพ่อครัวที่เวลา 21.00 น.แล้วยังต้องทำบะหมี่ให้เธอ

"คุณจะกินหน่อยไหม？" อันฉีถามผู้ชายบนโซฟา

"คุณกินเลย" เนี่ยเหยียนเฟิงไม่หิว

ที่อันฉีหิวนั่นก็เป็นเพราะเนี่ยเหยียนเฟิง ใครใช้ให้จั่วอันอันมานั่งข้างๆ เขา มันทำให้เธอเข้าใจผิดไปใหญ่ จนเธอไม่อยากกินอาหารเย็นและกินอะไรไม่ลงเลย

หลังจากที่อันฉีกินเสร็จ เธอก็เตรียมเอาชามไปคืน เนี่ยเหยียนเฟิงให้เธอวางไว้ พอดูเวลาก็คิดว่าควรให้เธอกลับไปพักผ่อนได้แล้ว

อันฉีมองไปรอบๆ ด้วยดวงตาที่สวยงาม จากนั้นเธอก็มองดูเตียงสีเทาที่ถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบของชายคนนั้น แววตาดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างอยู่

เนี่ยเหยียนเฟิงมองความคิดของเธอออกและปฏิเสธไปตรงๆ ว่า "ไม่อนุญาตให้ครอบครองเตียงของฉัน"

อันฉีเบ้ปากเล็กๆ ของเธอ "ขี้งก"

มันเป็นเพราะว่าเขาขี้งกงั้นเหรอ หากผู้หญิงคนนี้นอนที่นี่ เนี่ยเหยียนเฟิงคงนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะเขานอนไม่ได้แน่ๆ

เมื่อครู่เนี่ยเหยียนเฟิงเพิ่งพบว่าเธอมีไข้ต่ำๆ ในขณะนี้เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อแตะดูหน้าผากของเธออีกครั้ง โชคดีที่อุณหภูมิร่างกายของเธอเป็นปกติแล้ว

"กลับห้องไปซะ ตอนกลางคืนก็ห่มผ้าห่มดีๆ ล่ะ" เนี่ยเหยียนเฟิงกำชับเธอ

อันฉีมีแต่ต้องกลับไปอย่างเชื่อฟัง แต่คืนนี้เธอมีความสุขมาก ทัศนคติของชายคนนั้นที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอก็เปลี่ยนสถานะมาเป็นของแฟนของเขาแล้ว

ไม่ๆ ทันใดนั้นอันฉีก็ตบศีรษะตัวเองเบาๆ เธอคิดแบบนี้ไม่ได้ ก่อนที่เนี่ยเหยียนเฟิงจะยกเลิกการหมั้นกับคู่หมั้นของเขา เธอกับเขาเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น

จู่ๆ อันฉีรู้สึกเห็นใจผู้หญิงคนนั้น แม้ว่าพวกเขาถูกผู้ใหญ่จับให้หมั้นหมายกัน แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ถือว่าอยู่ในนามคู่หมั้นของเนี่ยเหยียนเฟิง