รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 961

“คุณ…”

อันฉีรู้สึกเวียนหัว เธอมองชายหนุ่มอย่างงุนงง และพอจะเดาออกว่าคิดจะทำอะไร อันฉีเคยนึกว่าเขาเป็นคนเย็นชาไม่สนโลก แต่เมื่อได้รู้จักจริงๆ ภายนอกแสนเย็นชานั้นกลับซ่อนหัวใจที่ร้อนแรงพร้อมแผดเผาเธอให้ละลายได้ทุกเมื่อ

อันฉีรีบยกมือขึ้นปิดปากเขาเมื่อเขาทำท่าจะจูบเธอ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา แขนของเธอก็ถูกรวบขึ้นไปบนศรีษะ ท่าทางน่าอายแบบนี้ทำเอาอันฉีแทบจะเป็นลม

อันฉีเตือนเขาที่มีท่าทีเผด็จการ “เนี่ยเหยียนเฟิง คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ นี่คุณจะฉวยโอกาสตอนที่ฉันยังไม่…”

‘โมโห’ สองคำนี้ยังไม่ทันได้พูดออกมา ก็ถูกชายหนุ่มจูบปิดปากไปก่อนแล้ว สมองของอันฉีขาวโพลน ชายหนุ่มจูบเธออย่างเอาแต่ใจ ทำให้เธอหมดหนทางหนี และมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถควบคุมทุกอย่างได้

ความรู้สึกนี้ทำเอาอันฉีอยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

เธอรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เมื่อเธอพบว่าตัวเองกำลังลุ่มหลงรสจูบของเขาอยู่ จิตใจด้านดีของเธอกลับทวีความเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น

เธอเหมือนโจรที่กำลังขโมยความสุขของอันนั่วไป

ในที่สุดความรู้สึกอัดอั้นนี้ก็ทำให้อันฉีร้องไห้ออกมา ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นจึงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

“ร้องไห้ทำไม” ชายหนุ่มมองเธออย่างไม่เข้าใจ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเธอไม่ได้รังเกียจเขาแถมยังดูชอบซะอีก

อันฉีเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองเขา

ขณะนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นที่หน้าห้อง

ดวงตาคู่สวยเลิ่กขึ้น เธอเกือบจะผลักชายหนุ่มออกไป แต่เนี่ยเหยียนเฟิงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยการกลับมานั่งที่เดิม อันฉีจึงตะโกนบอกคนนอกประตูไปว่า “ฉันนอนแล้ว”

“ฉีฉี แม่รู้ว่าหนูยังไม่นอน แม่มีอะไรจะคุยด้วย” หลี่เซี่ยนตอบกลับ

ใบหน้าของอันฉีซีดลงทันตา เธอรีบดึงแขนของเนี่ยเหยียนเฟิงให้เดินไปทางตู้เสื้อผ้าของเธอ เธอเปิดตู้ออกและบอกกับเขาว่า “เข้าไปหลบในนี้ ห้ามออกมาเด็ดขาด”