รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 976

"ไปคนเดียวเหรอ"

"ไม่ค่ะ ฉันชวนเพื่อนที่เรียนด้วยกันไปด้วยค่ะ ไปกันหลายคนเลยค่ะ"

อันฉีพยักหน้า จากนั้นเธอก็ขับรถตรงไปที่ร้านอาหารตะวันตกที่เธอไปบ่อยๆ ก่อนทานอาหารอันฉีไม่ได้วางแผนที่จะพูดอะไร เธอไม่ต้องการให้อันนั่วทานอาหารไม่ลง

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ อันฉีได้ชวนเธอไปเดินเล่นในสวนสาธารณะใกล้ๆ จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าไปในสวนสาธารณะ แม้ว่าอันนั่วจะมีบุคลิกที่บ้าๆ บอ ๆ แต่คืนนี้เธอรู้สึกได้ว่าอันฉีกำลังเก็บความคิดอะไรบางอย่างไว้อยู่

"พี่คะ พี่เจอปัญหาอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงดูไม่มีความสุขเลย"

อันนั่วดึงมือเธอไปนั่งที่เก้าอี้ เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "เสี่ยวนั่ว พี่มีอะไรบางอย่างจะบอก แต่เรื่องนี้อาจทำให้เธอเจ็บปวดนะ หลังจากที่ฟังแล้วเธอจะด่าจะว่าพี่ยังไงก็ได้ แต่เธอต้องใจเย็นและอย่าใจร้อน”

อันนั่วกะพริบตา หลังจากคิดเรื่องนี้ในใจ เธอก็คิดได้ว่าลูกพี่ลูกน้องที่รักเธอตั้งแต่เด็กจะทำอะไรที่สามารถทำร้ายเธอได้เหรอ

“พี่ทำให้ฉันงงไปหมดแล้ว พี่จะทำร้ายฉันได้อย่างไร”

“ฟังพี่พูดก่อน” แน่นอนว่าอันฉีไม่อยากทำร้ายเธอแม้แต่น้อย แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นแล้ว เธอจำเป็นต้องพูดออกมาแล้ว

"พูดมาเถอะค่ะ ไม่ว่าเรื่องอะไรฉันก็จะให้อภัยพี่" อันนั่วเตรียมใจพร้อมที่จะฟัง

"ยังจำคืนที่พี่กลับมาประเทศได้ไหม เธอโทรมาบอกพี่ด้วยความดีใจว่าคุณปู่ได้เตรียมงานหมั้นให้เธอแล้ว หลังจากนั้นพี่ก็ดีใจไปกับเธอด้วย แต่ในสายเธอไม่ได้บอกว่าคู่หมั้นชื่ออะไร จำได้ไหม"

"อ๋อ จำได้ค่ะ"

"จากนั้นพี่ก็เจอเหตุการณ์ลักพาตัวในวันรุ่งขึ้น พ่อของพี่ก็เลยหาบอดี้การ์ดคนหนึ่งมาป้องกัน บอดี้การ์ดคนนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถแข็งแกร่งเท่านั้น แต่เขายังมีอำนาจอีกด้วย คืนนั้นเขาพาพี่ไปยังสถานที่ที่ปลอดภัยแห่งหนึ่ง เขายึดโทรศัพท์พี่ไปและตัดการติดต่อทั้งหมดของพี่กับโลกภายนอก"