สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1006

ศิษย์ของสำนักเทียนเตาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะทันตอบสนอง มือของเด็กก็เจาะทะลุหน้าอก จับหัวใจของเขาอย่างแม่นยำและอำมหิต

เสียงกรีดร้องบาดแก้วหูดังขึ้น หัวใจของศิษย์สำนักเทียนเตาก็ถูกฉีกกระชากออกไป

เด็กเหลือบมองหัวใจที่เปื้อนเลือดซึ่งยังคงเต้นอยู่ในมือด้วยความรังเกียจ ในอดีตเขาเกลียดคนหยาบที่พึ่งพาการกินเนื้อคนเพื่อเลื่อนระดับวรยุทธ์ตนเอง แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงเดินตามเส้นทางเดียวกันกับพวกเขาเท่านั้น

การแข่งขันระหว่างตำหนักเทพหอทองคำและเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า ไม่ว่าใครจะแพ้หรือชนะก็ตาม จะมีการจัดพิธีส่งมอบวิถีแห่งสวรรค์ ซึ่งนั่นเป็นโอกาสของเขา

“แม่งเอ้ย!”

เด็กน้อยก่นด่าด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว เดินมาที่แอ่งน้ำ ล้างเลือดที่มือ นั่งขัดสมาธิ ครู่ต่อมา ก็ขมวดคิ้วขึ้น

ไม่รู้ว่านังนั่นใช้กลอุบายอะไรกับเขา นับตั้งแต่ออกจากเป่ยไห่ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาก็รู้สึกใจคอไม่ดี

อาการบาดเจ็บภายในนั้นยากต่อการฟื้นตัว ซึ่งถือว่าผิดปกติจริงๆ

หรือว่า...นังเด็กบ้านั่นมีความสามารถในการแย่งชิงโชคลาภของคนได้?

ทันทีที่ความคิดเกิดขึ้น เขาก็รู้สึกว่าไร้สาระ ถ้านางมีความสามารถเช่นนั้นจริงๆ จะไม่สามารถฝ่าฟันอุปสรรคของค่ายกลแปดทิศได้อย่างไร ต้องเป็นเพราะสภาพอากาศเลวร้ายบนเกาะ ตอนที่เขาว่ายน้ำกลับมาก็ปะทะอากาศเย็น ไม่เช่นนั้น อาการบาดเจ็บนี้คงหายดีไปนานแล้ว

วันนี้เหล่าศิษย์จากจงหยวนมาถึงเกาะ ซึ่งเป็นโอกาสสำหรับการรักษาตัวที่สวรรค์มอบให้ เขาจำเป็นต้องสงบสติอารมณ์ ใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์

เขาเม้มริมฝีปาก เดินไปตามพุ่มไม้ มองหาลูกศิษย์ที่อยู่ลำพัง

ในเวลานี้ เย่จิ่งหลานและคนอื่นๆ ยังคงมองไปที่ซากปรักหักพัง

อย่างไรก็ตาม หลังจากค้นหาไปรอบๆ ก็ไม่พบสิ่งใดที่เป็นประโยชน์เลย

“กลับกันเถอะ”