สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1008

ฮั่วเทียนเฉิงออกจากวังที่ทรุดโทรมด้วยความรู้สึกหดหู่

เมื่อเห็นศิษย์สำนักฆ่าคนตงหลิวเหล่านี้ไปตามถนน เขาก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจเช่นกัน เมื่อเห็นการเสียชีวิตอันน่าสลดใจของศิษย์ในสำนัก เขารู้สึกว่าคนตงหลิวโหดร้ายเกินไป

อะไรคือถูก แล้วอะไรคือผิด?

จุดประสงค์ของตำหนักเทพในการสรรหานักปราชญ์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คืออะไรกันแน่

หากวันหนึ่ง ผู้อาวุโสหันพาคนเปิดทางสู่วิถีแห่งสวรรค์จริงๆ เขาจะสั่งสอนศิษย์ในสำนัก พัฒนาทักษะ ถ่ายทอดทุกสิ่งที่เขาเรียนรู้ให้กับคนในโลกจริงๆ ดังที่เขากล่าวไว้หรือไม่

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขามีความเคารพสูงสุดต่อตำหนักเทพเสมอ ครั้งเดียวที่เขาลังเล คือตอนที่ผู้อาวุโสหันจัดการกับธิดาเทพเหมยชิงเกอ และวันนี้ เขาเกิดความลังเลอีกครั้ง

ในตอนแรกคนฝึกฝนวรยุทธ์เสริมสร้างร่างกาย ชำระความชั่วขจัดความเลว แต่ตอนนี้กลับใช้เพื่อต่อสู้ชิงอำนาจ เป็นการไม่จัดลำดับความสำคัญใช่หรือไม่?

แม้ว่าจะมีวิทยายุทธ์ชั้นยอดซ่อนอยู่ในการไต่ทางขึ้นสู่วิถีแห่งสวรรค์ แต่แล้วอย่างไรเล่า ดวงอาทิตย์ก็ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก ดวงจันทร์ยังคงตกจากทางทิศตะวันตก สิ่งเดียวที่จะเปลี่ยนแปลงได้คือหัวใจของมนุษย์เท่านั้น

เมื่อนึกถึงผู้อาวุโสหันผู้ใจดี ฮั่วเทียนเฉิงก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง

ในขณะเดียวกัน เขาก็มีข้อสงสัยที่ยากลำบากในใจมาโดยตลอด

เจ้าตำหนักเทพเก็บตัวบำเพ็ญเพียรเพื่อฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บเมื่อหลายปีก่อน จนตอนนี้ยังไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย ผู้อาวุโสหันต้องรับผิดชอบทุกเรื่องในตำหนัก ตอนนี้การแข่งขันระหว่างทั้งสองสำนักกำลังจะเริ่มต้นขึ้น โดยมีผู้อาวุโสหันเป็นตัวแทนจัดการ ถ้าเขาไม่ได้เป็นอะไร ก็ควรปรากฏตัวให้ศิษย์ในสำนักสบายใจ

แต่จนกระมั่งตัวเองจากมาแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววการปรากฏตัวของเจ้าตำหนัก

หรือว่าเขาไม่ได้อยู่ที่ยอดเขาบรรจบสวรรค์เลย?

หรือมีความลับอีกอย่างซ่อนอยู่?

ฮั่วเทียนเฉิงคิดฟุ้งซ่านตลอดทาง มาถึงชายทะเลโดยไม่รู้ตัว มองดูน้ำทะเลสีฟ้าใสราวมรกต แล้วถอนหายใจเบาๆ

“ท่านอา?”

เสียงเด็กดังมาจากด้านหลัง

ฮั่วเทียนเฉิงหันกลับมาด้วยความประหลาดใจ ก็เห็นเด็กชายตัวขาวสะอาดยืนอยู่ข้างหลังเขา

เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่ง มีเลือดเปรอะตามเนื้อตัวมากมาย แต่ดูแล้ว กลับไม่เหมือนคนที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอม

“เจ้ามาจากจงหยวน?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์