สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1107

ทั้งแขกและเจ้าบ้างต่างก็เพลิดเพลินกับอาหารมื้อนั้น บรรยากาศก็ยอดเยี่ยมมาก เมื่อเห็นครอบครัวทั้งสามพูดคุยและหัวเราะ อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เฮ่อฉางเฟิงมีบุคลิกที่ร่าเริงเช่นนี้ ได้เกิดมาในครอบครัวเช่นนี้ เขาต้องมีความสุขมากแน่ๆ

เมื่อนึกถึงพ่อแม่ของตัวเองที่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก อินชิงเสวียนก็ถอนหายใจเบาๆ อย่างอดไม่ได้

“แม่นางอินมีเรื่องในใจหรือ”

เฮ่อฉางเฟิงถามอย่างเป็นห่วง

อินชิงเสวียนวางตะเกียบลง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เปล่า ข้าอิ่มแล้ว”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถามอย่างกังวลใจ “ทำไมถึงกินน้อยจัง อาหารไม่ถูกปากแม่นางอินหรือ”

อินชิงเสวียนมีสีหน้าสงบ

“ฝีมือการทำอาหารของฮูหยินไม่เลวเลย แต่ในตอนเช้าข้ากินมามากแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นค่ำๆ ค่อยกินใหม่ ประเดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปเดินเล่นในสวนยา”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถือว่าอินชิงเสวียนเป็นลูกสะใภ้ของตัวเองแล้ว เมื่อประกอบกับขวดน้ำหอมที่สวยงาม ความรักของนางที่มีต่ออินชิงเสวียนก็พุ่งสูงขึ้น

อินชิงเสวียนยอบกายคำนับเล็กน้อย

“ขอบคุณฮูหยินมากเจ้าค่ะ”

เฮ่อฉางเฟิงพูดว่า “ไม่ทราบว่าข้าน้อยจะโชคดีพอ ได้ไปดูสวนยาของฮูหยินบ้างหรือเปล่า”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งมองดูลูกชายด้วยความรัก

“แน่นอน ถ้าคุณชายเฮ่อไม่ได้ทำอะไรก็ไปด้วยกันเถอะ”

“ขอบคุณฮูหยิน”

เฮ่อฉางเฟิงยืนขึ้นอย่างมีความสุข

เฮ่อยวนดื่มสุราในจอกจนหมดในอึกเดียว เหลือบมองลูกชายด้วยสายตาลึกซึ้ง และยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

เจ้าเด็กนี่โตแล้วจริงๆ

เฮ่อฉางเฟิงสัมผัสได้ถึงการจ้องมองที่เฉียบคมของพ่อ แต่เขาไม่กล้ามองตอบ รีบตามทั้งสองไปติดๆ