สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1110

หญิงชราตาเดียวเงียบไปครู่หนึ่ง

ตัวตนของอินชิงเสวียนตรงตามที่นางคาดเดาไว้ หากเฮ่อยวนรู้ ก็มีแต่จะดีใจ เขาจะทำร้ายนางได้อย่างไร

แต่เป็นตัวเอง...

หญิงชราตาเดียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ในเมื่อเจ้ารู้ว่าข้าเป็นใคร งั้นก็ควรรู้เรื่องแม่ของเจ้าด้วย”

อินชิงเสวียนโน้มตัวไปที่ธรณีประตู แล้วถามอย่างใจเย็น “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่ผู้อาวุโสมาที่นี่ล่ะ?”

หญิงชราตาเดียวลดเสียงลงแล้วพูดว่า “แน่นอน ข้าอยากจะล้างแค้นแทนศิษย์พี่เหมย ฆ่าเฮ่อยวน ผู้ไร้ความปรานีและไม่ยุติธรรม”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าฉีอวิ๋นจื่อจะเป็นคนหัวรุนแรงเหมือนกับฉุยอวี้ แต่เฮ่อยวนทำให้นางรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนใจร้ายใจดำเช่นนั้น

“เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมท่านถึงไม่ลงมือ ท่านก็อยู่ที่อิ๋นเฉิงได้ระยะหนึ่งแล้ว ทั้งยังได้รับความไว้วางใจจากกงซวินฮูหยิน มีโอกาสมากมายจะตาย”

“ข้าจะให้หัวขโมยเฮ่อยวนตายง่ายๆ เช่นนี้ไม่ได้...”

ในเวลานี้ จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าแว่วดังมาแต่ไกล หญิงชราตาเดียวรีบปิดปากทันที

กล่าวด้วยความเคารพ “แม่นางอินค่อยๆ กิน บ่าวขอตัวก่อน หากแม่นางอินต้องการอะไร บ่าวจะมารับใช้อีกครั้ง”

ในขณะที่กำลังพูด เฮ่อฉางเฟิงก็ถือจานขนมเดินเข้ามาจากประตู

“ป้าชุย ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

หญิงชราตาเดียวพูดว่า “บ่าวทราบว่าแม่นางเป็นแขกของฮูหยิน จึงทำขนมสองสามอย่างมาให้ ไม่รู้ว่าจะถูกปากแม่นางหรือเปล่า”

“ป้าชุยมีน้ำใจแล้ว ให้ข้าดูแลที่นี่ก็พอแล้ว”

“เจ้าค่ะ งั้นบ่าวขอตัวก่อน”

หญิงชราตาเดียวไม่มองอินชิงเสวียนอีก เดินหลังค่อมออกไปทันที

เฮ่อฉางเฟิงวางขนมที่เขานำมาไว้บนโต๊ะ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “แม่นางอินเป็นคนเอ็นดูแก่ผู้พบเห็นจริงๆ แม้แต่บ่าวยังรีบทำอาหารอร่อยๆ มาให้เจ้า”

“เพราะคนในอิ๋นเฉิงมีน้ำใจไมตรีมาก”

อินชิงเสวียนหยิบของว่างขึ้นมากินอย่างไม่คิดหยุมหยิม