สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1112

ซึ่งคนชุดดำสวมหน้ากากขนนกคืออินชิงเสวียน ที่กำลังสำรวจอิ๋นเฉิงในยามวิกาล

เดิมทีอยากจะมาหาเบาะแสที่ห้องตำรา แต่บังเอิญมาเจอฉากนี้

การที่ลูกสาวแอบฟังพ่อแท้ๆ อยู่ที่ข้างกำแพง ช่างเป็นสถานการณ์น่าอึดอัดวางตัวไม่ถูกมาก จนอินชิงเสวียนต้องรีบชิ่งหนีไปทันที

ความประทับใจของนางที่มีต่อเฮ่อยวนเปลี่ยนไปแล้ว แต่คราวนี้กลับตกต่ำลงอีกครั้ง

ฮูหยินของตัวเองอยู่ใกล้ๆ แต่ยังมีคลอเคลียพัวพันอยู่กับหญิงอื่น ไม่ใช่คนดีอะไรเลยจริงๆ

อินชิงเสวียนถ่มน้ำลายเงียบๆ และเหาะออกจากเรือนหลังเล็กไป

อิ๋นเฉิงไม่ตรวจตราเข้มงวดเท่ากับสำนักอื่น เหมือนจะเป็นสำนักที่อยู่กันอย่างสงบสุข

อินชิงเสวียนยืนอยู่บนหอคอยที่สูงที่สุดในอิ๋นเฉิง มองลงไปยังดินแดนเบื้องล่าง ครั้นเห็นแสงไฟค่อยๆ หรี่ดับลงทีละดวง ก็รู้สึกเหมือนได้กลับมาอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ในวัยเด็ก

ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ แต่น่าเสียดายที่เจ้าเมืองน่าผิดหวังมาก

ผู้ชายประเภทนี้ ไม่คู่ควรให้เหมยชิงเกอชอบจริงๆ

อย่างไรก็ตามเมื่อดูสภาพในตอนนี้ของเหมยชิงเกอ นางก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเฮ่อยวนเช่นกัน บุญคุณความแค้นระหว่างพวกเขา ก็ให้พวกเขาคลี่คลายเองก็แล้วกัน

ตอนนี้ยังสืบไม่พบสิ่งใดเลย พรุ่งนี้เช้า นางจะกลับไปที่ตำหนักเทพ เพื่อจัดการเรื่องที่นั่นก่อน

หลังจากตัดสินใจแล้ว อินชิงเสวียนก็กลับไปที่พักของตัวเอง ทันทีที่นางใส่ชุดพรางตัวเข้าไปในห้อง ก็มีคนเคาะประตูเบาๆ

“ผู้ใด”

“ข้าเอง”

เสียงแหบแห้งดังมาจากด้านนอกประตู อินชิงเสวียนจึงจำได้ว่าเป็นเสียงของหญิงชรา

“เข้ามา”

มีเสียงดังเอี๊ยดเบาๆ และหญิงชราก็เดินเข้ามาจากประตู

นางเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เหมือนจะอาบน้ำเป็นพิเศษ ได้กลิ่นหอมจางๆ เพียงแต่ใบหน้านั้นทั้งน่าเกลียดและแก่ชรา ซึ่งไม่สอดคล้องกับรูปร่างของนางอย่างมาก

“ป้าชุยมีธุระอะไรหรือ”