สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1113

ดวงตาของฉีอวิ๋นจื่อเป็นประกายไหววูบอีกครั้ง

“ข้าออกมาจากตำหนักเทพนานแล้ว รู้ไม่มากนัก รู้แค่ว่าเขาเก่งในการบงการจิตใจคน ไม่ใช่คนมีเมตตา”

อินชิงเสวียนส่ายศีรษะ

“เรื่องเหล่านี้ยังไม่พอ ต้องมีหลักฐานเพียงพอที่จะโค่นล้มเขาลงได้”

“ข้าอยากช่วยแต่ก็จนปัญญา ที่ข้ามาที่นี่ก็แค่เพื่อบอกเจ้าว่า ถ้าต้องการฆ่าเฮ่อยวน ช่วงนี้จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุด ประเดี๋ยวคนอื่นจะมาพบเข้า ข้าอยู่นานไม่ได้ ต้องกลับไปก่อนแล้ว”

หลังจากพูดจบฉีอวิ๋นจื่อก็เปิดประตูเดินออกไป

อินชิงเสวียนไตร่ตรองถึงสีหน้าท่าทางที่หลากหลายของนางอย่างระมัดระวัง ฉีอวิ๋นจื่อน่าจะมีเรื่องปิดบังซ่อนเร้นมากมาย

คนผู้นี้ไม่น่าเชื่อถือเท่ากับฉุยอวี้กับเฟิงเอ้อร์เหนียง และนอกจากนี้ ตัวเองก็ไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม อินชิงเสวียนแค่นึกดูหมิ่นถิ่นแคลนพฤติกรรมของเฮ่อยวนเท่านั้น ยังไม่ถึงขั้นเกลียดชัง จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะลงมือฆ่าเขา

แม้ว่าเจ้าของร่างเดิมจะยืนอยู่ที่นี่ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าพ่อของตัวเอง ตอนนี้กำลังรอข่าวจากฉุยอวี้และเฟิงเอ้อร์เหนียงเท่านั้น

ในขณะที่อินชิงเสวียนกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉีอวิ๋นจื่อก็ออกจากเรือนหลังเล็กโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

หลังจากโคจรกำลังภายในได้ระยะหนึ่ง เฮ่อยวนที่ถูกวางยายาก็หมดฤทธิ์ หากอินชิงเสวียนโจมตีเขาในเวลานี้ ต้องถูกเขาฆ่ากลับแน่นอน

แค่ดูเหมือนนังเด็กเวรนี่จะไม่ศรัทธา ฉลาดกว่าแม่ของนางมาก

นับตั้งแต่เห็นอินชิงเสวียน นางรู้สึกว่าอารมณ์และพฤติกรรมของนางคล้ายกับเหมยชิงเกอมาก ดังนั้นนางจึงเริ่มตรวจสอบ

และจนถึงตอนนี้นางก็ยังไม่ได้เปิดเผยตัวตนของตัวเอง ไม่รู้ว่ามาที่นี่ด้วยเหตุใดกันแน่

ฉีอวิ๋นจื่อคิดฟุ้งซ่านไปตลอดทาง เมื่อนางกลับมาถึงที่พัก ร่างหนึ่งที่กลมกลืนไปกับค่ำคืนนั้น กำลังขมวดคิ้วมองมาที่นาง

เดิมทีเฮ่อฉางเฟิงอยากมาดูว่าอินชิงเสวียนหลับอยู่หรือไม่ แต่กลับเห็นป้าชุย

หากว่าครั้งแรกที่นางไปที่นั่นก็เพื่อรับรองแขก แต่กลางดึกกลางดื่นกลับไปที่นั่นอีก นี่ค่อนข้างอธิบายได้ยาก

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฮ่อฉางเฟิงให้ความเคารพนางมาโดยตลอด แต่คืนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะคิดอย่างอื่น

นางกับอินชิงเสวียนรู้จักกันหรือไม่

อินชิงเสวียนไม่ได้กลับไปเมืองหลวง แต่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นในเทือกเขาเชื่อมเมฆา สาเหตุมาจากอะไรกันแน่

แม้ว่าเฮ่อฉางเฟิงจะมีความรู้สึกใกล้ชิดสนิทสนมที่อธิบายไม่ได้กับอินชิงเสวียน แต่ในตอนที่อิ๋นเฉิงเพิ่งเปิดเมือง ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีคนมาด้วยจุดมุ่งหมายอื่น

แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อยากสงสัยอินชิงเสวียน นางเป็นคนกล้าหาญจริงใจเปิดเผย ดังที่เห็นในเป่ยไห่ แล้วจอนนี้จะเป็นคนขี้ขลาดที่มีเจตนาซ่อนเร้นได้อย่างไร แต่เกรงว่าป้าชุยคนนี้ ต้องจับตามองอย่างใกล้ชิดหน่อยแล้ว

เมื่อเห็นนางเดินเข้าไปในห้องและไม่ออกมาอีก เฮ่อฉางเฟิงก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว

น่าเสียดายที่ช้าไปหนึ่งก้าว หากได้ติดตามอินชิงเสวียนไป เขาอาจจะได้ยินเหตุการณ์ดีๆ เช่นกัน

วันต่อมา

เมื่อไก่ขัน อิ๋นเฉิงก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง

ผู้คนนำของมาตั้งแผงขายของใกล้ป่าหมอก แลกเปลี่ยนสิ่งของที่จำเป็นกับชาวบ้าน ทั้งชายหญิงและเด็กต่างต่อคิวยาวเหยียดเพื่อขอรับการรักษาจากแพทย์

หลังจากที่อินชิงเสวียนล้างหน้าล้างตาทำผมเสร็จแล้ว พอเปิดประตูก็เห็นเฮ่อฉางเฟิง

“ข้าน้อยรบกวนแม่นางอินหรือเปล่า”

“เปล่า นี่ตื่นสายไปหน่อย กงซวินฮูหยินยังอยู่ในเรือนหรือไม่ ข้าจะไปบอกลาหน่อย”

เมื่อได้ยินว่าอินชิงเสวียนกำลังจะจากไป เฮ่อฉางเฟิงก็เริ่มร้อนใจ

“เจ้าเพิ่งพักอยู่แค่วันเดียว ทำไมถึงจะออกไปเสียแล้วล่ะ? ถึงอย่างไรก็ต้องอยู่ต่ออีกสองวันสิ ในอิ๋นเฉิงยังมีสถานที่ที่น่าสนใจมากมาย”