สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1116

อินชิงเสวียนปฏิเสธทันควัน

“เสี่ยวหนานเฟิงอยู่ในมิติ ข้าก็สามารถออกจากตำหนักเทพได้ตลอดเวลา น้ำโคลนนี้เจ้าอย่าเข้ามาแปดเปื้อนดีกว่า หากไม่มีธุระอะไรแล้ว เจ้ารีบกลับเมืองหลวงไปดีกว่า”

เย่จิ่งหลานสั่นศีรษะราวกับสั่นกลองป๋องแป๋ง

“ทำแบบนั้นได้อย่างไร อุตส่าห์ได้ออกมาทั้งที มีแต่คนโง่เท่านั้นถึงจะกลับไป”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วและพูดว่า “ตำหนักเทพหอทองคำนั้นไม่เรียบง่ายอย่างที่คิด อย่าไปเลย”

“ทำแบบนั้นไม่ได้ ข้าจะให้เจ้าต่อสู้คนเดียวได้อย่างไร เรื่องนี้เป็นอันตกลงตามนี้แหละ ที่จริงถึงแม้ไม่มีเจ้า ข้าก็ยังต้องไปที่ตำหนักเทพหอทองคำดูหน่อย ถึงอย่างไรก็ต้องให้ฮั่วเทียนเฉิงมีคำตอบไปรายงาน”

เย่จิ่งหลานถือถ้วยชาในมือ สีหน้าท่าทางไม่กริ่งเกรงแม้แต่น้อย

อินชิงเสวียนพูดอย่างจนปัญญา “ในเมื่อเจ้าได้ดูดซับกำลังภายในทั้งหมดของโมริตะคาวาสึบาเมะแล้ว แม้แต่ฮั่วเทียนเฉิงก็ไม่สามารถหยุดเจ้าไว้ได้ แล้วทำไมต้องทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย”

“ข้ายังมีเรื่องส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ ที่ต้องทำให้กระจ่าง สรุปแล้วก็คือ ข้าจำเป็นต้องไปตำหนักเทพ”

เย่จิ่งหลานเหยียดนิ้วออกวาด น้ำเสียงหนักแน่นยิ่งนัก

ได้รู้จักเขามาเป็นนานขนาดนี้แล้ว อินชิงเสวียนย่อมรู้นิสัยของเย่จิ่งหลานในระดับหนึ่ง หากเรื่องใดที่เขาลงความเห็นไปแล้ว เกรงว่าจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ แม้ว่าวันนี้จะรับปากนาง แต่วันหน้าก็ต้องไปอยู่ดี

เอาเถอะ ตอนนี้เย่จิ่งหลานก็กลายเป็นยอดฝีมือระดับแนวหน้าแล้ว หากสามารถอยู่ในตำหนักเทพได้ จะช่วยเหลือตัวนางได้มากทีเดียว

“ในเมื่อเจ้ายืนยันขนาดนี้แล้ว งั้นข้าก็ไม่พูดอะไรมาก ข้ากำลังจะไปพบกับฉุยอวี้และเฟิงเอ้อร์เหนียง ดูว่าพวกนางสืบหาข้อมูลอะไรได้บ้างหรือไม่”

อินชิงเสวียนดื่มชาในถ้วยจนหมด แล้วผุดลุกขึ้นยืน

ประกายวาววับปรากฏขึ้นในดวงตาของเย่จิ่งหลานแวบหนึ่งแล้วก็หายไป

“ในเมื่อเจ้ามีอย่างอื่นต้องทำ งั้นข้าจะไม่ทำให้เจ้าเสียเวลาแล้ว ไว้เจอกันพรุ่งนี้”

“ได้ เจ้าต้องระวังให้มากๆ”

อินชิงเสวียนมองเย่จิ่งหลานด้วยความห่วงใย เป็นเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่งที่ได้เห็นเพื่อนจากยุคเดียวกันแข็งแกร่งขึ้นมาก เดิมทีคิดว่าจะไม่มีโอกาสได้พบเขาอีกในชีวิตนี้ แต่สวรรค์ทรงเมตตาพวกเขาจริงๆ