สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1120

“ทุกสิ่งล้วนต้องเผื่อไว้ มิติอาจไม่สามารถช่วยชีวิตเราได้ตลอด”

สีหน้าของอินชิงเสวียนดูเคร่งขรึม นางเคยเห็นวรยุทธ์ของผู้อาวุโสหัน แม้ว่านางจะดูดซับพลังภายในของคนมากมาย แต่ก็ยังไม่กล้าไม่ใจเกินไป

เย่จิ่งหลานพูดอย่างไม่อินังขังขอบ “เจ้ามองคนแซ่หันนั่นเป็นเทพเกินไปแล้วกระมัง ทุกคนถูกสร้างขึ้นมาด้วยเลือดเนื้อ เขาไม่ได้มีสองหัวมากกว่าคนอื่นเสียหน่อย”

“ควรระวังไว้จะดีกว่า”

หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ จู่ๆ ก็ฉุกคิดอะไรขึ้นได้

“หวังซุ่นอล่ะ”

“อยู่ตีนเขา เจ้าถามหาเขาทำไม่”

เย่จิ่งหลานสงสัย

อินชิงเสวียนยิ้มอย่างมีเลศนัย กล่าวว่า “เช่นนี้แล้ว งั้นก็เจอเจ้าตำหนักอย่างแน่นอน”

เมื่อมองดูดวงตาที่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเหมือนแมวคู่นั้น เย่จิ่งหลานก็เข้าใจทันที

“เจ้าคิดจะ...”

อินชิงเสวียนพยักหน้าและกล่าวว่า “ถูกต้อง เพียงแต่มีรายละเอียดบางอย่าง ข้ายังต้องไปถามฉุยอวี้”

เย่จิ่งหลานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สมแล้วที่เป็นเจ้า เรื่องนี้ไม่มีปัญหาแน่”

“งั้นก็เอาตามนี้”

ทันทีที่อินชิงเสวียนพูดจบ ฮั่วเทียนเฉิงก็เดินเข้ามาจากประตู

“แม่นางอิน คุณชายน้อยเย่ อาหารพร้อมแล้ว เชิญทั้งสองท่านย้ายไปที่ห้องอาหาร”

อินชิงเสวียนยอบกายคำนับ

“ขอบคุณท่านฮั่ว ที่ตงหลิวสงบลงในครั้งนี้ ท่านฮั่วก็ได้ทุ่มเทความพยายามอย่างมาก ราษฎรชาวเป่ยไห่จะต้องจดจำความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของท่านฮั่วได้อย่างแน่นอน”

นางยังคงมีความประทับใจที่ดีต่อฮั่วเทียนเฉิง หากในอดีตเขาไม่มาช่วยเหลือ นางและเย่จิ่งอวี้คงติดอยู่และเสียชีวิตในมโนภาพนั้นแล้ว

ใบหน้าของฮั่วเทียนเฉิงเปลี่ยนเป็นสีแดง