สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1158

เย่จิ่งหลานก้มลงอย่างรวดเร็ว กดนิ้วบนหลอดเลือดแดงของเจ้าตำหนักจิน แน่นอนว่าไม่มีร่องรอยของการสูบฉีดโลหิตอีกต่อไป

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เมื่อครู่มีเหตุฉุกเฉินข้างนอก ข้าไม่สามารถเปิดมิติได้ ท่านผู้เฒ่าจิน ข้าขอโทษจริงๆ”

หลังจากที่เย่จิ่งหลานพูดจบ เขาก็หันไปมองหวังซุ่น

“เจ้าตำหนักจินพูดอะไรก่อนที่เขาจะเสียชีวิต”

“เขาทิ้งสิ่งนี้ไว้”

หวังซุ่นชูหยกดำชิ้นสี่เหลี่ยมในมือขึ้น และมอบให้เย่จิ่งหลานด้วยความเคารพ

เมื่อเย่จิ่งหลานรับมาดู ก็เห็นว่ามันคือตราหยก

ด้านบนสลักเป็นภาพแสงสีม่วงเรืองรอง ณ ปลายเบื้องบุรพทิศ ด้านล่างสลักคำว่า ตราคำสั่งตำหนักเทพ

ดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะเป็นตราประทับสูงสุดซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่สูงที่สุดของตำหนักเทพ

เย่จิ่งหลานถือวัตถุนี้ไว้ในมือ เพียงครู่หนึ่งอยู่ๆ ก็มีความคิดที่จะเก็บไว้ใช้ส่วนตัว

เย่จิ่งหลานรู้สึกตกใจกับความคิดนี้ เขาเฉยชากับอำนาจแล้ว เพราะเหตุใดเขาถึงมีความคิดเช่นนี้น่าแปลกจริงๆ

เขาไอแห้งๆ แล้วถามอีกครั้ง “เจ้าไม่ได้ให้เขาดื่มน้ำพุวิญญาณหรือ”

หวังซุ่นพูดด้วยใบหน้าโศกเศร้า “ดื่มแล้ว ผ่านไปราวๆ สิบห้านาที นักพรตเต๋าทั้งสองคนบอกว่า ผู้เฒ่าจินคนนี้หมดลมหายใจไปนานแล้ว”

ดวงตาของเย่จิ่งหลานก็มืดลงเล็กน้อย

“นอกจากนั้น เขายังมีอะไรสั่งเสียอีกหรือไม่”

หวังซุ่นชี้ไปที่อินหลีที่ดูสับสน

“ยังมีแม่นางอินคนนี้ด้วย เจ้าตำหนักบอกว่าเขาถูกตาแก่หันทรมานแสนสาหัส เพียงเพราะพลังนี้และตราประทับของตำหนักเทพ เจ้าตำหนักได้ถ่ายทอดพลังทั้งหมดให้กับแม่นางผู้นี้ เพราะนางไม่รู้วรยุทธ์ และยังไม่เข้าใจวิธีการออกท่าวรยุทธ์ ดังนั้นผู้อาวุโสหันจึงไม่สามารถดึงพลังออกมาได้ทันที ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรอดมาได้จนถึงตอนนี้ บัดนี้ผู้อาวุโสหันได้พาเขาออกจากสุสาน ให้เขาได้มาเจอเหมยชิงเกอ เขาตายโดยไม่เสียดายแล้ว”

เย่จิ่งหลานค่อนข้างประหลาดใจ

ที่แท้พลังของอินหลีก็เป็นของเจ้าตำหนักจินนั่นเอง มิน่าเล่าถึงได้แข็งกร้าวเผด็จการเพียงนี้

สิ่งนี้ยังสามารถอธิบายได้ว่าทำไมอินหลีถึงมีกำลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้ และทำไมผู้อาวุโสหัน จึงเฝ้าดูอินหลีอย่างใกล้ชิด

สุนัขแก่ตัวนี้เจ้าเล่ห์มากจริงๆ

แต่ไม่รู้ว่า เขาจะตายหรือเปล่า

ขณะที่เย่จิ่งหลานกำลังคิดเรื่องนี้ ผู้อาวุโสหันก็ถูกนำตัวเข้าไปในถ้ำที่เต็มไปด้วยวัชพืช

ซึ่งคนบ้าที่พาเขาไป ก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขเพียงหนึ่งเดียวของผู้อาวุโสหัน หันเจิงหมิง

นับตั้งแต่เหมยชิงเกอกับเฮ่อยวนตกลงรักมั่น หันเจิงหมิงก็ทนไม่ไหว ขณะฝึกยุทธ์ก็ถูกธาตุไฟเข้าแทรก วันๆ ส่วนใหญ่จะตกอยู่ในอาการวิปลาส สุดท้ายก็ออกจากที่พักหิน หลบมาใช้ชีวิตตามลำพัง

วันนี้เขากำลังเล่นกับมนุษย์หินที่เขาแกะสลักไว้ อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือดที่ทำให้เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างในใจ จากนั้นเขาก็มาที่ห้องโถงด้านหน้าเป็นครั้งแรก เมื่อเห็นผู้อาวุโสหันได้รับบาดเจ็บ ความทรงจำก็กระจ่างชัดในใจ

“ท่านพ่อ ท่านเป็นอะไรไป ท่านอย่าทำให้ข้าตกใจสิ”

เขาเขย่าผู้อาวุโสหันอย่างแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ลำคอของผู้อาวุโสหันถูกทำลาย ไม่สามารถเอ่ยปากพูดคำใดได้เลย เขามองดูลูกชายที่เส้นผมกระเซอะกระเซิงด้วยความสิ้นหวัง ทำได้เพียงส่งเสียงอึกอักออกมา

“ท่านพ่อ ท่านพ่อ!”

ดวงตาทั้งคู่ของหันเจิงหมิงแดงก่ำด้วยความกังวลใจ

ผู้อาวุโสหันกดนิ้วเขียนลงบนพื้นอย่างแรง เขียนคำสองคำลงไป

แม้ว่าหันเจิงหมิงจะไม่เข้าใจคำพูดของพ่อ แต่ยังสามารถอ่านปากได้ เข้าใจความหมายของเขาได้

แก้แค้น แก้แค้นเพื่อข้า!

เมื่อรู้ว่าบิดาไม่มีศรัทธาที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป หันเจิงหมิงก็น้ำตาไหล พยักหน้าอย่างเข้มแข็ง

กัดฟันพูดว่า “ท่านพ่อไม่ต้องห่วง คนแซ่อินทุกคน ข้าจะไม่ปล่อยไปแน่”

ใบหน้าสีม่วงช้ำและบิดเบี้ยวของผู้อาวุโสหัน เผยให้เห็นรอยยิ้มในที่สุด

เขาพยักหน้าอย่างแรง แล้วล้มลงกับพื้น

“ท่านพ่อ”

หันเจิงหมิงหันกลับมากอดผู้อาวุโสหันไว้แน่น ดวงตาของผู้อาวุโสหันเบิกกว้าง ครั้นแล้วร่างนั้นก็หมดลมหายใจ

หันเจิงหมิงมองผู้อาวุโสหันอย่างว่างเปล่า จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ปล่อยเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมา

ดวงตาคู่หนึ่งที่ขุ่นมัวค่อยๆ ชัดเจนขึ้น เห็นตาดำตัดกับตาขาวขาวชัดเจน

เขาไม่ควรหลงใหลในความรักระหว่างชายหญิงจริงๆ การตายของผู้อาวุโสหันได้ปลุกสติเขาขึ้นมาโดยสมบูรณ์

ไม่ว่าผู้อาวุโสหันจะเลวร้ายแค่ไหนในสายตาของคนอื่น แต่ในใจของเขา ผู้อาวุโสหันเป็นบิดาที่น่านับถือที่สุดของเขา หากพวกเขากล้าทำร้ายพ่อของเขา เช่นนั้นก็ต้องพร้อมที่จะแบกรับความโกรธนี้

“ท่านพ่อ ลูกจะแก้แค้นแทนท่านเอง แล้วจะกลับมาอยู่ที่นี่กับท่าน”

หันเจิงหมิงใช้ฝ่ามือฟาดพื้น พื้นดินสั่นสะเทือนด้วยกำลังภายในที่แข็งกร้าวเผด็จการ ทำให้เกิดหลุมลึกถึงสองเมตร

เขาอุ้มร่างของผู้อาวุโสหันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง วางเขาลงในหลุม จากนั้นคุกเข่าลงทั้งสองข้าง ค่อยๆ กอบดินขึ้นมากลบพื้น ในที่สุดเขาก็หาหินก้อนใหญ่ ตัดเป็นแผ่นเล็กๆ และแกะสลักจารึกไว้สำหรับผู้อาวุโสหัน

“ท่านพ่อ ท่านพักผ่อนให้สบายเถิด สิ่งที่ตำหนักเทพติดค้างท่าน ลูกจะชดใช้คืนให้ท่านเอง”