สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1158

เย่จิ่งหลานก้มลงอย่างรวดเร็ว กดนิ้วบนหลอดเลือดแดงของเจ้าตำหนักจิน แน่นอนว่าไม่มีร่องรอยของการสูบฉีดโลหิตอีกต่อไป

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เมื่อครู่มีเหตุฉุกเฉินข้างนอก ข้าไม่สามารถเปิดมิติได้ ท่านผู้เฒ่าจิน ข้าขอโทษจริงๆ”

หลังจากที่เย่จิ่งหลานพูดจบ เขาก็หันไปมองหวังซุ่น

“เจ้าตำหนักจินพูดอะไรก่อนที่เขาจะเสียชีวิต”

“เขาทิ้งสิ่งนี้ไว้”

หวังซุ่นชูหยกดำชิ้นสี่เหลี่ยมในมือขึ้น และมอบให้เย่จิ่งหลานด้วยความเคารพ

เมื่อเย่จิ่งหลานรับมาดู ก็เห็นว่ามันคือตราหยก

ด้านบนสลักเป็นภาพแสงสีม่วงเรืองรอง ณ ปลายเบื้องบุรพทิศ ด้านล่างสลักคำว่า ตราคำสั่งตำหนักเทพ

ดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะเป็นตราประทับสูงสุดซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่สูงที่สุดของตำหนักเทพ

เย่จิ่งหลานถือวัตถุนี้ไว้ในมือ เพียงครู่หนึ่งอยู่ๆ ก็มีความคิดที่จะเก็บไว้ใช้ส่วนตัว

เย่จิ่งหลานรู้สึกตกใจกับความคิดนี้ เขาเฉยชากับอำนาจแล้ว เพราะเหตุใดเขาถึงมีความคิดเช่นนี้น่าแปลกจริงๆ

เขาไอแห้งๆ แล้วถามอีกครั้ง “เจ้าไม่ได้ให้เขาดื่มน้ำพุวิญญาณหรือ”

หวังซุ่นพูดด้วยใบหน้าโศกเศร้า “ดื่มแล้ว ผ่านไปราวๆ สิบห้านาที นักพรตเต๋าทั้งสองคนบอกว่า ผู้เฒ่าจินคนนี้หมดลมหายใจไปนานแล้ว”

ดวงตาของเย่จิ่งหลานก็มืดลงเล็กน้อย

“นอกจากนั้น เขายังมีอะไรสั่งเสียอีกหรือไม่”

หวังซุ่นชี้ไปที่อินหลีที่ดูสับสน

“ยังมีแม่นางอินคนนี้ด้วย เจ้าตำหนักบอกว่าเขาถูกตาแก่หันทรมานแสนสาหัส เพียงเพราะพลังนี้และตราประทับของตำหนักเทพ เจ้าตำหนักได้ถ่ายทอดพลังทั้งหมดให้กับแม่นางผู้นี้ เพราะนางไม่รู้วรยุทธ์ และยังไม่เข้าใจวิธีการออกท่าวรยุทธ์ ดังนั้นผู้อาวุโสหันจึงไม่สามารถดึงพลังออกมาได้ทันที ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรอดมาได้จนถึงตอนนี้ บัดนี้ผู้อาวุโสหันได้พาเขาออกจากสุสาน ให้เขาได้มาเจอเหมยชิงเกอ เขาตายโดยไม่เสียดายแล้ว”

เย่จิ่งหลานค่อนข้างประหลาดใจ

ที่แท้พลังของอินหลีก็เป็นของเจ้าตำหนักจินนั่นเอง มิน่าเล่าถึงได้แข็งกร้าวเผด็จการเพียงนี้

สิ่งนี้ยังสามารถอธิบายได้ว่าทำไมอินหลีถึงมีกำลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้ และทำไมผู้อาวุโสหัน จึงเฝ้าดูอินหลีอย่างใกล้ชิด

สุนัขแก่ตัวนี้เจ้าเล่ห์มากจริงๆ

แต่ไม่รู้ว่า เขาจะตายหรือเปล่า

ขณะที่เย่จิ่งหลานกำลังคิดเรื่องนี้ ผู้อาวุโสหันก็ถูกนำตัวเข้าไปในถ้ำที่เต็มไปด้วยวัชพืช

ซึ่งคนบ้าที่พาเขาไป ก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขเพียงหนึ่งเดียวของผู้อาวุโสหัน หันเจิงหมิง

นับตั้งแต่เหมยชิงเกอกับเฮ่อยวนตกลงรักมั่น หันเจิงหมิงก็ทนไม่ไหว ขณะฝึกยุทธ์ก็ถูกธาตุไฟเข้าแทรก วันๆ ส่วนใหญ่จะตกอยู่ในอาการวิปลาส สุดท้ายก็ออกจากที่พักหิน หลบมาใช้ชีวิตตามลำพัง

วันนี้เขากำลังเล่นกับมนุษย์หินที่เขาแกะสลักไว้ อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือดที่ทำให้เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างในใจ จากนั้นเขาก็มาที่ห้องโถงด้านหน้าเป็นครั้งแรก เมื่อเห็นผู้อาวุโสหันได้รับบาดเจ็บ ความทรงจำก็กระจ่างชัดในใจ

“ท่านพ่อ ท่านเป็นอะไรไป ท่านอย่าทำให้ข้าตกใจสิ”

เขาเขย่าผู้อาวุโสหันอย่างแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ลำคอของผู้อาวุโสหันถูกทำลาย ไม่สามารถเอ่ยปากพูดคำใดได้เลย เขามองดูลูกชายที่เส้นผมกระเซอะกระเซิงด้วยความสิ้นหวัง ทำได้เพียงส่งเสียงอึกอักออกมา

“ท่านพ่อ ท่านพ่อ!”

ดวงตาทั้งคู่ของหันเจิงหมิงแดงก่ำด้วยความกังวลใจ

ผู้อาวุโสหันกดนิ้วเขียนลงบนพื้นอย่างแรง เขียนคำสองคำลงไป