สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1169

ร่างสูงสีขาวยืนอยู่นอกประตู คนผู้นั้นค่อยๆ หันกลับมา เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเยือกเย็น

เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวราวกับหิมะที่ปลิวไสวไปตามสายลม ไร้ฝุ่นแปดเปื้อน ผมยาวถูกปิ่นปักผมหยกสีขาวแลดูอ่อนโยน แม้จะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวที่กะทันหัน แต่ก็เต็มไปด้วยความสูงศักดิ์

อินหลีค่อยๆ มองเห็นใบหน้าของคนผู้นั้นได้อย่างชัดเจน คิ้วคมราวกับดาบ จอนก็คมเหมือนมีด จมูกโด่งเป็นสันดั่งยอดเขา ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อย ดูเย็นชามีเอกลักษณ์ของผู้บังคับบัญชาการทหาร

คือ...เขา!

เป็นเขาจริงๆ!

เมื่อเปรียบเทียบกับภาพในความทรงจำของอินหลีแล้ว คุณชายเย่ที่อยู่ตรงหน้านางดูมีผ่านเรื่องราวในชีวิตมากกว่าเล็กน้อย แต่โครงร่างยังคงชัดเจนและลึกซึ้งเช่นเดิม

มุมปากของอินหลีเริ่มกระตุกอย่างไม่สามารถควบคุมได้

คุณ คุณชายเย่?

เขามาที่นี่เพื่อตามหาตัวเองงั้นหรือ

ผ่านไปหลายปีแล้ว เขายังไม่ได้แต่งงานหรือ

ลูกและภรรยาของเขาจะยอมให้เขาออกมางั้นหรือ

ถ้าเขามาตามหาตัวเองจริงๆ แล้วตัวเองจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร

แม้ว่าอินหลีจะไม่รู้จักตัวตนของเขา แต่จากการแต่งกายและท่วงท่าของเขา ก็สามารถบอกได้ว่าเขามีภูมิหลังทางครอบครัวที่ไม่ธรรมดา ทั้งร่ำรวยหรือมีเกียรติ

คุณชายเช่นนี้ จะมาหลงรักแม่ชีที่เป็นชีมาตั้งแต่เด็กได้อย่างไร

นางมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่คู่ควรกับเขา

เมื่อเห็นเย่จั้นเดินเข้ามาหานางทีละก้าว น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของอินหลี

ในเมืองหลวงนางถูกจำกัดด้วยสถานะ แม้จะได้พบกัน ก็ต้องซ่อนความรักไว้ในใจส่วนลึก

บัดนี้ได้มาอยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จัก อารมณ์ที่เก็บกดมานานหลายปี เหมือนจะระเบิดออกมาในทันที ทำให้ควบคุมได้ยาก

นางกัดริมฝีปากแรงๆ ไม่อยากส่งเสียงใด