สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1301

หลิวซือจวินดึงเข็มเงินออกมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “อันที่จริงข้ามาที่นี่เพื่อขอเรียนวิชาแพทย์จากคนในอิ๋นเฉิง ข้าไม่ใช่ยอดฝีมืออะไร”

เมื่อครู่นี้นางก็ได้ยินคำเรียกขานระหว่างพวกเขาด้วย ไม่ว่าจะเป็นเจ้าตำหนักหรือเจ้าเมือง หรือผู้อาวุโสหรือเจ้าสำนัก ทั้งหมดล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่ตนเองไม่สามารถล่วงเกินได้

เฮ่อยวนพยักหน้า และถามว่า “เจ้า...คงไม่ใช่คนจากเมืองใกล้ๆ นี้กระมัง แล้วทำไมถึงรู้จักอิ๋นเฉิง”

หลิวซือจวินประกบมือคารวะแล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาจากแม่ นางบอกว่าวิชาแพทย์ที่สุดยอดที่สุดในโลกอยู่ที่อิ๋นเฉิง ก่อนตายนางได้กำชับข้าไว้ ว่าต้องมาดูให้ได้”

เขาเงยหน้าขึ้นมองเฮ่อยวน นัยน์ตาฉายแววเคารพชื่นชม และอารมณ์อื่นๆ แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา แต่ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะกลับไปมีท่าทางร่าเริงอีกครั้ง

“โชคดีที่คุณชายเฮ่อช่วยชีวิตไว้ ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่สามารถมาพบเจ้าเมืองเฮ่อได้”

เฮ่อยวนยิ้ม

“ท่ามกลางผู้คนมากล้น การได้มาพบกันนับเป็นวาสนา หากเจ้าชื่นชอบทักษะทางการแพทย์ วันหน้าก็สามารถรั้งอยู่ในอิ๋นเฉิงเพื่อตั้งใจศึกษาได้”

หลิวซือจวินแสดงสีหน้ายินดีทันที

“ขอบคุณเจ้าเมืองเฮ่อ”

“ด้วยความยินดี”

จากนั้นเฮ่อยวนเปลี่ยนเรื่อง

“ตอนนี้ต้องแก้ไขเรื่องนี้ก่อน แม้ว่าเข็มเงินจะแทงเข้าไปได้ แต่ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เมื่อสักครู่ เหมือนอารมณ์ของข้าจะได้รับผลกระทบเล็กน้อย”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฮ่อยวนก็ขมวดคิ้ว

จู่ๆ เย่จิ่งอวี้ก็ชี้ไปที่กำแพงหินแล้วพูดว่า “พี่ชายน้อยหลิว ลองแทงเข็มเงินดูอีกที”

เมื่อได้ยินเย่จิ่งอวี้คุยกับตัวเอง หลิวซือจวินก็มีความสุขมาก รีบหยิบเข็มเงินออกมาอีกเล่ม แล้วแทงไปที่กำแพงหิน

เย่จิ่งหลานพูดด้วยความประหลาดใจ “ได้ผล”

เขาได้ยินเสียงร้องโหยหวนนั้นอีกครั้ง

เย่จิ่งอวี้ใช้ประสาทสัมผัส แล้วชี้ไปทางซ้าย

“ตรงนี้”

หลิวซือจวินแทงเข้าไปตามที่บอกทันที

เฮ่อยวนถามด้วยความตกใจ “จิ่งอวี้สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างงั้นหรือ”