สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1302

ใบมีดดำทะมึนแห่งมิติได้พัดพาลมอันรุนแรงประหนึ่งจะฉีกท้องฟ้า ลอยสูงขึ้น ทรงพลังราวกับฟ้าร้อง และหมอกสีดำที่พุ่งออกมาดูเหมือนจะมีพลังทำลายล้างทั้งฟ้าดิน

ทุกคนมองดูท้องฟ้าด้วยความสยดสยอง ไม่มีใครรู้ว่าต้องใช้วรยุทธ์แบบใด ถึงสามารถฝึกฝนปราณกระบี่ที่ครอบงำเช่นนี้ออกมาได้

แม้แต่กระบี่ของปรมาจารย์กระบี่ลิ่นเซียวก็อาจเทียบไม่ติดกับสิ่งนี้แม้เพียงกระผีกเดียว

แม้แต่เย่จิ่งหลานก็อ้าปากกว้างเช่นกัน แม้ว่าเขาจะเคยเห็นมาก่อน แต่ตอนนั้นกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูในห้องโถงจื่อชี่ตงไหล ท้องฟ้ามืดมิด จึงไม่อาจได้ชื่นชมอย่างละเอียดเลย

ตอนนี้มีเพียงสองคำในใจของเขา

โคตรเจ๋ง!

มีเพียงเย่จิ่งอวี้ยิ้มเล็กน้อย มองอินชิงเสวียนอย่างภาคภูมิใจ ซึ่งท่าทางภาคภูมิใจชนิดนั้น แทบจะสลักคำว่า นี่คือภรรยาของข้า ไว้บนใบหน้าของเขาได้เลย

ในชั่วพริบตา ใบมีดดำทะมึนก็ได้ฟาดฟันลงบนก้อนหินแล้ว ในเวลาเดียวกัน เย่จิ่งหลานก็ดูเหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะที่แปลกประหลาดและน่ากลัว

“ทำได้ดี!”

จู่ๆ หัวใจก็สะดุ้ง ทันใดนั้นก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

หรือจะเป็นจริงอย่างที่อินชิงเสวียนพูดไว้ ว่าหากกำแพงหินพังทลาย สิ่งเลวร้ายก็จะหลุดพ้นออกมา?

“อิน...”

เขาต้องการที่จะหยุดยั้ง แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

ได้ยินเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น ครั้นแล้วกำแพงหินก็ถูกผ่าครึ่ง

ไม่มีการระเบิดที่สะเทือนฟ้าดินเหมือนที่พวกเขาจินตนาการไว้ ยิ่งไม่มีแผ่นดินไหว มันถูกผ่าออก ภายใต้ใบมีดดำทะมึนนั้น กำแพงหินเหมือนเป็นเต้าหู้นุ่มนิ่ม ที่สามารถตัดได้อย่างง่ายดายและสบาย

ในเวลาเดียวกัน กลุ่มหมอกที่ยากต่อการแยกแยะด้วยตาเปล่าก็หลุดออกมาจากกำแพงหินที่พังทลาย ร่างกายของเย่จิ่งอวี้ถูกล้อมรอบไปด้วยพลังแห่งฟ้าดิน สัมผัสได้ถึงมันได้ในทันที ยกมือขึ้น ชี้ปราณกระบี่ไปยังความว่างเปล่า

มีเสียงฟู่เบาๆ กลุ่มหมอกก็สลายไปทันที

เย่จิ่งอวี้ตะโกนออกมาอย่างเร่งด่วน

“ชิงเสวียน ฟันไปทางซ้ายมือข้างหน้า”

อินชิงเสวียนไม่รู้ว่าทำไมเย่จิ่งอวี้ถึงพูดแบบนั้น แต่สิ่งที่เขาบอก ไม่มีทางผิดอย่างแน่นอน

นางนึกในใจ ครั้นแล้วใบมีดคมก็หันทิศทาง และโจมตีไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้