สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1369

แม้ว่าจะมีเย่จั้นดูแลเมืองหลวง และยังมีอินจ้งกับลูกชายช่วยเหลือ แต่อย่างไรบ้านเมืองก็ยังคงเป็นของเย่จิ่งอวี้ มีบางเรื่องที่เย่จั้นไม่สามารถล้ำเส้นได้

เป็นเวลาหลายเดือนแล้วตั้งแต่เย่จิ่งอวี้ออกมา หากจะยอมสละทั้งแคว้น เพื่อมุมหนึ่งของเทือกเขาเชื่อมเมฆานั้น เป็นสิ่งที่ไม่ฉลาดเลย

เย่จิ่งอวี้จับมือเล็กนุ่มนิ่มของนาง ยกมุมริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม

“เป็นความผิดของข้าเอง ข้าไม่ควรพูดเรื่องนี้ ทำให้เสวียนเอ๋อร์กังวลโดยไม่มีเหตุผล ในเมื่อได้มอบหมายให้เสด็จอากับแม่ทัพอินแล้ว เช่นนั้นจึงควรเชื่อในความสามารถของพวกเขา นี่คือสิ่งสำคัญอันดับแรกที่แท้จริง ในเมื่อราชาแห่งแคว้นเฟยเหยากำเนิดใหม่ที่นี่ เช่นนั้นสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นสนามรบหลักอย่างแน่นอน เมื่อใดที่ยุทธจักรพ่ายแพ้ กองทัพหลวงในราชสำนักจะจัดการกับคนแปลกๆ ที่มีทักษะวรยุทธ์ที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างไร”

เขาถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า “จริงๆ แล้ว ก่อนที่ข้าจะไปเป่ยไห่ ข้าไม่เข้าใจตลอดว่าทำไมพวกเขาไม่ขอความช่วยเหลือจากราชสำนัก เป่ยไห่มีการจัดตั้งหน่วยบัญชาการรบ ยังมีกองทหารประจำการอยู่ที่นั่น จนกระทั่งข้าเห็นคนตงหลิวเหล่านั้น ข้าถึงได้เข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างยอดฝีมือกับคนธรรมดา”

อินชิงเสวียนเห็นพ้องต้องกันอย่างที่สุด

“ข้าก็ไม่เข้าใจเช่นกัน หลังจากนั้นถึงได้รู้อีกว่า ด้วยวรยุทธ์ของท่านตาที่ยอดเยี่ยมมากขนาดนั้น ถ้าใช้พิณการเวกต่อสู้กับศัตรู เกรงว่าแม้แต่คนหลายร้อยคนก็ไม่สามารถต่อกรกับเขาได้”

“อื้ม ดังนั้นตอนนี้อย่าเพิ่งกังวลเรื่องในเมืองหลวง มีเพียงการปกป้องที่นี่ไว้ให้ได้ พลังอำนาจของพวกเขาถึงจะไม่แพร่กระจายไปยังที่อื่น”

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่จิ่งอวี้แล้ว อินชิงเสวียนก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย การวิเคราะห์ของฮ่องเต้น้อยนั้นสมเหตุสมผลมาก หากเขาจากไป ความแข็งแกร่งของฝ่ายตนจะอ่อนแอลงอย่างมาก พลังแห่งฟ้าดินในตัวเขา เหมือนจะมีความสามารถในการควบคุมเงาดำนั้นได้

ในขณะที่คู่สามีภรรยากำลังคุยกัน เงาหมอกก็ปรากฏขึ้นบนยอดเขาที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้

ห่างออกไปสิบก้าว มีกลุ่มคนคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ ทางซ้ายมือของพวกเขา คือชิงฮุยที่ยืนนิ่งชายเสื้อไหวพลิ้ว

“น้อมคำนับท่านราชา แห่งแคว้น เราจะพยายามฟื้นฟูแคว้นและสร้างความรุ่งโรจน์ของเมืองแห่งนภาขึ้นมาใหม่!”

“พวกเจ้าทุกคนลุกขึ้นเถิด”

เงาหมอกยืนมือขึ้นลอย ทุกคนก็ลุกขึ้นยืนเองโดยไม่ตั้งตัว

“ข้าไม่ได้ส่งคำสั่งให้เจ้ามาที่นี่ แล้วทำไมเจ้าถึงโจมตีอิ๋นเฉิงเร็วขนาดนี้”

เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เงาดำ

“ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดี ชาวเผ่าทุกคนกำลังมาที่นี่ ท่านราชาควรตัดสินใจอย่างเด็ดขาด เพื่อให้ได้ชัยชนะอย่างรวดเร็ว”

เงาดำแค่นเสียงหึและพูดว่า “แม้ว่าจะไม่มีใครมาช่วยเหลือ อิ๋นเฉิงและตำหนักเทพก็ยังยากที่จะจัดการได้อยู่ดี หุนหันพลันแล่นเช่นนี้ เจ้าต้องการที่จะฆ่าพวกเขางั้นหรือ”

ใบหน้าของชิงฮุยยังคงเรียบเฉย น้ำเสียงดังชัดเจน

“แม้ว่าสถานที่ทั้งสองแห่งนี้จะเป็นที่ตั้งของสำนักวรยุทธ์ที่สำคัญ แต่ก็มียอดฝีมือที่แท้จริงเพียงไม่กี่คน ในเมื่อท่านราชาสามารถเข้าไปตีสนิทกับพวกเขาได้ ทำไมไม่ฆ่าพวกเขาทีละคน”

เงาดำไม่ได้พูดอะไร ดวงตาทั้งคู่ถูกซ่อนอยู่ในหมอกสีดำ ความคิดในใจนั้นยากที่จะเข้าใจ

ชิงฮุยก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “ท่านราชาคงไม่ได้ใจอ่อนกระมัง”