สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1373

ลั่วสุ่ยชิงเอามือไพล่หลัง ดวงตานิ่งงัน

“ขืนยังไม่ตอบ ข้าจะส่งพวกเจ้าไปพบยมบาลเดี๋ยวนี้”

ชายกระโปรงของนางขยับโดยไม่มีแรงลม เส้นโค้งที่ลอยขึ้นราวกับปุยเมฆดูเหมือนจะบ่งบอกถึงความอดทนที่จำกัดของนาง

หลายคนเหงื่อแตกพลั่กราวกับเปียกฝน เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก ขาข้างหนึ่งอ่อนแรง และทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น

“เราทุกคนฟังคำสั่งของผู้บัญชาการซู เขาบอกข้าว่า ตราบใดที่พบเห็นชาวต้าโจว ไม่ว่าจะชายหรือหญิง ก็ฆ่าไม่เว้น”

เย่จิ่งหลานถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ใครคือผู้บัญชาการซู?”

อีกคนหนึ่งตอบว่า “คนผู้นี้ชื่อซูอู่ มีทักษะวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม ครั้งหนึ่งเคยทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการในกองทัพ”

สีหน้าของเย่จิ่งหลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ในเมื่อเขามีตำแหน่งทางทหาร ทำไมถึงมาที่นี่ เข้าร่วมในยุทธภพ เขาออกจากเมืองหลวงเมื่อไหร่”

“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน หลังจากถูกเรียกโดยท่านราชาแห่งแคว้นเฟยเหยา เราก็มาที่นี่”

ดวงตาของเย่จิ่งหลานเบิกกว้าง

“กล่าวคือ ผู้บัญชาการซูก็เป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากแคว้นเฟยเหยาเช่นกัน”

“เป็นเช่นนั้น”

เย่จิ่งหลานเดินขึ้นไปเตะชายคนนั้น ชี้ไปที่ปลายจมูกของเขาแล้วด่าทอลั่น “เรื่องเมื่อหลายพันปีก่อน ยังไม่รู้แน่เลยว่าใครถูกใครผิด และเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้เรื่องราวทั้งหมด พวกเจ้าที่อ้างว่าเป็นผู้สืบเชื้อสายของเฟยเหยา เจ้าอาศัยอยู่ในดินแดนต้าโจว กินอาหารของต้าโจว สวมใส่ชุดที่ถักทอโดยชาวต้าโจว ในเมื่อพวกเจ้าคิดถึงแคว้นเฟยเหยามากขนาดนี้ งั้นควรตีตัวออกห่างจากต้าโจวโดยสิ้นเชิง ลอกผิวหนังออกมา จากนั้นก็ห้ามกินอะไรอีกเลย...

...ถ้าทำไม่ได้ แสดงว่าเจ้าเป็นแค่สัตว์ร้าย ไม่สิ บอกว่าเป็นสัตว์ร้ายยังสูงส่งเกินไป สัตว์ร้ายยังรู้จักตอบแทนบุญคุณข้าวปลาอาหารที่เจ้านายให้ แต่พวกเจ้ากลับตอบแทนความเมตตาด้วยความเกลียดชัง สมควรตายจริงๆ”

เย่จิ่งหลานด่าทอรุนแรง ทำให้หลายคนพูดไม่ออก

“คนแซ่ซูอยู่ที่ไหน ข้าจะไปพบเขาตอนนี้”