สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1377

ลั่วสุ่ยชิงมีสีหน้ายินดี ตราบใดที่เด็กยังร้องไห้ได้ นั่นหมายความว่าเขาปลอดภัยแล้ว

เย่จิ่งหลานอุ้มขึ้นมาดู

“เป็นเด็กผู้ชาย ครอบครัวนี้นับว่าโชคดี”

เขาเช็ดเลือดบนตัวเด็กจนสะอาดเรียบร้อย และห่อตัวเด็กด้วยผ้าห่มที่สะอาด

เด็กน้อยถูกพันแน่น จึงหยุดร้องไห้ทันที

ลั่วสุ่ยชิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเช่นนั้น อดไม่ได้ที่จะมองเย่จิ่งหลานด้วยความชื่นชม

เย่จิ่งหลานส่งเด็กให้นาง

“ช่วยอุ้มไว้หน่อยนะ”

เขากลับไปที่โต๊ะผ่าตัด เย็บแผลของผู้หญิงคนนั้นอย่างประณีต รอให้ยาชาหมดฤทธิ์

ลั่วสุ่ยชิงค่อนข้างตกใจ

“เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”

เย่จิ่งหลานกระตุกยิ้มมุมปาก

“เพราะข้าเป็นหมอ แต่ก็ไม่เหมือนกับที่เจ้าคิด ข้าเป็นหมอผ่าตัดที่ทำหน้าที่ตัดเอาเนื้อเยื่อส่วนเกินที่ขึ้นมาในร่างกายออก แม้ว่าข้าจะไม่ใช่มืออาชีพด้านสูตินรีเวชมากนัก แต่ก็พอรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง”

ทันทีที่พูดจบ เสียงพูดจากระบบที่น่าพึงพอใจก็ดังขึ้นในหัวของเขา

การผ่าตัดสำเร็จ ระดับ S+ ผู้ครองมิติช่วยชีวิตคนได้สำเร็จ 2 คน ได้รับคะแนน 3,000 คะแนน

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เย่จิ่งหลานก็ยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกถึงหู

จำไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้วที่คะแนนของเขาไม่เกิน 100 และเขาเพิ่งแลกผ้าห่มเด็ก คะแนนก็ถึงจุดต่ำสุดแล้ว

นี่เป็นเสียงที่ไพเราะจริงๆ ตั้งแต่ออกจากตงหลิว เขาไม่มีคะแนนเลย ดูเหมือนว่าอินชิงเสวียนจะพูดถูก ถ้าเขาต้องการคะแนน ต้องไปอยู่ท่ามกลางชาวบ้านธรรมดา

ลั่วสุ่ยชิงขมวดคิ้ว

“เจ้ายิ้มอะไร”