สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1411

นางนึกในใจ ครั้นแล้วเย่จิ่งอวี้ก็ปรากฏตัวขึ้นในมิติ

“หรือว่า ค่ายกลถูกทำลายไปแล้ว?”

เย่จิ่งอวี้รู้จักนิสัยของอินชิงเสวียนเป็นอย่างดี นางไม่ทะนงตน ตราบใดที่สามารถหนีได้ นางไม่มีทางยืนนิ่งรอความตายอย่างแน่นอน

ที่นางไม่ได้หนีไป มีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้น นั่นก็คือมิติถูกระงับ

อินชิงเสวียนพยักพเยิดอย่างตื่นเต้น

“หนึ่งกำลังสามารถเอาชนะสิบกลเม็ดได้จริงๆ หากกระหน่ำพลังใช้ได้ดี ก็สามารถใช้เป็นอาวุธลับได้เลย”

นางอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงเดินไปหาเย่จิ่งอวี้

“ทางนี้ ข้าจะให้ท่านดูยอดอัจฉริยะน้อย”

เย่จิ่งอวี้เอื้อมมือออกไปรับลูกชาย ถามด้วยสีหน้ารักและเอ็นดู “หรือว่าจ้าวเอ๋อร์ก่อเรื่องขึ้นแล้ว?”

อินชิงเสวียนเหลือบมองเขาอย่างค้อนๆ

“ท่านคิดในทางที่ดีบ้างไม่ได้หรือไง ข้าอยากจะบอกท่านว่า ลูกชายของท่านสามารถมองเห็นกุญแจสำคัญของค่ายกลได้ บางทีการทำลายค่ายกลในอิ๋นเฉิง อาจต้องพึ่งเขาแล้ว”

“โอ้?”

เย่จิ่งอวี้มองไปที่เสี่ยวหนานเฟิงด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

“เสด็จแม่ของเจ้าพูดจริงหรือ”

เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้าอย่างเฉลียวฉลาด เปิดปากเล็กๆ พูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว ที่กักขังเสด็จพ่อกับเสด็จแม่อยู่น่ะ เป็นก้อนหินไม่กี่ก้อน แค่เคลื่อนย้ายมันพร้อมกัน ก็ไม่เป็นไรแล้ว”

เย่จิ่งอวี้พูดอย่างจริงจังกึ่งล้อเล่น จากนั้นก็ออกจากมิติแล้ว

เมื่อเสี่ยวหนานเฟิงรู้ว่าตัวเองมีประโยชน์แล้ว ก็ยกเท้าเล็กๆ ขึ้นอย่างมีความสุข ร่างป้อมๆ นั้นเป็นเหมือนปลาคาร์พตัวน้อยที่กระโดดดิ้นในอ้อมแขนของเย่จิ่งอวี้

เมื่อเห็นว่าลูกชายมีความสุขมากขนาดนี้ สองสามีภรรยาก็อารมณ์ดีขึ้นบ้าง หลังจากออกจากที่แห่งนี้ ก็ใช้วิชาตัวเบามุ่งหน้าตรงไปยังอิ๋นเฉิง

ระหว่างทาง เย่จิ่งอวี้เล่าให้อินชิงเสวียนฟังสั้นๆ ว่าตัวเองไปหาเย่จิ่งหลานได้อย่างไร และเหตุการณ์ตอนที่เขาแยกย้ายกันออกไป

เรียวตาหรี่แคบคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง หากเขาไม่ให้เย่จิ่งหลานไปช่วยตามหาคน เขาก็คงไม่ได้มาพบกับชิงฮุยเช่นนี้

จากลาวันนี้ ต้องไปหาได้ที่ใด

อินชิงเสวียนถอนหายใจ แล้วพูดอย่างมีเหตุผล “อาอวี้ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองทุกอย่าง ทั้งหมดนี้อาจซับซ้อนกว่าที่ท่านและข้าจินตนาการไว้มาก ข้ายังมีความรู้สึกที่คลุมเครือว่าทุกสิ่งในวันนี้ รวมถึงชาวตงหลิวจากเป่ยไห่ด้วย ล้วนเป็นส่วนหนึ่งในกระดานหมากรุกที่ชิงฮุยเดินไว้ ไม่ว่าจะเป็นโมริตะหรือเย่จิ่งหลาน เกรงว่าจะเป็นตัวหมากที่เขาวางแผนไว้แต่แรกแล้ว!”