สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 155

"หรือว่าเขาก็คือเสด็จอาสิบสามของฝ่าบาท เย่จั้น?" อินชิงเสวียนเอ่ยถามด้วยความประหลาด ใจ

ฉินเทียนพยักหน้ากล่าวว่า "ใช่ เมื่อครู่ข้าเพิ่งออกไปดู ทหารอารักขาล้วนสวมชุดเกราะสีชาด ยกเว้นค่ายเปลวเพลิงสีชาดของท่านอ๋องสิบสามแล้ว ต้าโจวของเราก็ไม่มีผู้ใดสวมเสื้อเกราะประเภทนี้อีก"

อินชิงเสวียนร้องอ้อออกมาคำหนึ่ง แล้วพูดว่า "ฟังดูแข็งแกร่งมาก"

"ย่อมเป็นเช่นนั้น มีท่านอ๋องสิบสามเฝ้าประจำการอยู่ในเมืองซุ่ยหาน หลายปีมานี้จึงไม่มีผู้ใดกล้ากระทำผิดใดๆ"

ฉินเทียนยกย่องเย่จั้นเป็นอย่างมาก กล่าวถึงด้วยรอยยิ้มอันภาคภูมิใจบนใบหน้า

เมื่อได้ยินคำว่า ‘เมืองซุ่ยหาน’ อินชิงเสวียนก็จำได้ว่านั่นคือสถานที่ที่บิดาของเจ้าของร่างเดิมอาศัยอยู่

จะต้องหาโอกาสไปพบกับเย่จั้น แล้วถามว่าครอบครัวของเจ้าของร่างเดิมมีชีวิตความเป็นอยู่เป็นอย่างไรบ้าง แม้ว่าจะไม่สามารถช่วยพวกเขาขจัดความอยุติธรรมได้ในขณะนี้ แต่ถ้าสามารถส่งเงินให้ได้บ้างก็เป็นการดี เพื่อเอาไว้ให้จับจ่ายใช้สอย

"ท่านอ๋องสิบสามจะไปพำนักอยู่ที่ใดรึ"

ฉินเทียนกล่าว "ในเมืองหลวงมีจวนจิ้งอ๋ฮงอยู่หลังหนึ่ง ที่นั่นเป็นที่พำนักของท่านอ๋องสิบสาม แม้ว่าท่านอ๋องสิบสามจะไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง แต่ฝ่าบาทก็ยังคงส่งคนไปทำความสะอาดบ่อยครั้ง"

อินชิงเสวียนพยักหน้ากล่าวว่า "ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างฝ่าบาทกับเสด็จอาของพระองค์จะดูไม่เลวเลย"

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดว่า "ย่อมเป็นเช่นนั้น พวกเขาสองคนมีอายุไล่เลี่ยกัน ได้ยินมาว่าพวกเขาเป็นเพื่อนเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาย่อมดีกว่าผู้อื่นเป็นธรรมดา"

อินชิงเสวียนส่งเสียงอืมเป็นเชิงรับรู้ ทว่าในใจกำลังคิดว่าจะพบกับเย่จั้นได้อย่างไร

หลังจากคิดดูแล้ว ก็คิดว่าจะเข้าไปถามข่าวได้แค่ในฐานะขันทีเท่านั้น

จากนั้นนางก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง ถ้าตัวเองไป เกรงว่าเย่จิ่งอวี้จะรู้ทันที นางควรไปขอร้องจอมพลเฒ่ากวน แล้วปลอมตัวเป็นผู้ติดตามของเขาและรับฟังอยู่ข้างๆ เท่านั้น

ในขณะที่นางกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉินเทียนถามอีกครั้ง "เสี่ยวเสวียนจื่อ เมื่อครู่เจ้าไปอยู่ที่ใดมา ข้ากับหลี่ฉีตามหาตัวเจ้าแทบแย่"

พออินชิงเสวียนมาถึงสนามฝึก นางก็ไปพูดคุยเรื่องค่ายกลโล่กำแพงกับจังเถี่ยและสวีเหลียง ฉินเทียนจึงไม่มีเวลาถาม

อินชิงเสวียนหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดว่า "เมื่อครู่ข้าเหมือนจะเห็นท่านแม่ของข้า จึงวิ่งตามนางไปดู ไม่มีอะไรหรอก"