สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 158

"ด้วยพระบารมีของฝ่าบาท ที่ไม่ให้ตระกูลอินทั้งครอบครัวถูกล่ามตรวน ตอนนี้ครอบครัวของพวกเขากำลังทำนาในเมืองซุ่ยหาน โดยที่มีอาหารและเครื่องนุ่งห่มครบครัน"

น้ำเสียงของเย่จั้นสงบ มุมปากปรากฏรอยยิ้มบางๆ

"เหตุใดฝ่าบาทจึงคิดถามถึงตระกูลอิน"

สีหน้าของเย่จิ่งอวี้เปลี่ยนไป "อินจ้งทั้งตระกูลนับว่าเป็นขุนนางอาวุโสถึงสองรัชสมัย กล่าวได้ว่ากรำศึกเพื่อต้าโจวจริงๆ แม้ว่าความดีจะไม่สามารถชดเชยความไม่ดีได้ แต่คุณงามความดีนั้นลบล้างไม่ได้ ที่ข้าถามถึงพวกเขา ก็เพราะเห็นแก่คุณงามความดีเมื่อครั้งเก่าก่อน"

เย่จั้นถอนหายใจกล่าวว่า "อินจ้งเป็นแม่ทัพที่หายากจริงๆ ทั้งยังเป็นคนตรงไปตรงมา จนตอนนี้ข้ายังไม่เชื่อว่าเขาจะทรยศต่อแคว้น"

เขาหยุดชั่วครู่แล้วพูดว่า "หลังจากที่อินจ้งมาถึงเมืองซุ่ยหาน ข้าก็ถามเขาเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับการทรยศ แต่อินจ้งไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ ข้าดูท่าทางของเขา ก็ดูไม่เหมือนว่ากำลังโกหกเลย ถ้าอินจ้งมีความสัมพันธ์กับราชวงศ์เจียงวูจริงๆ แล้วเหตุใดเขาจึงเป็นผู้นำรบเดินทางไกลไปทำศึกถึงเจียงวู"

"ข้ารู้ว่าฝ่าบาทเพิ่งขึ้นครองบัลลังก์ มีบางสิ่งอาจไม่เป็นไปตามที่ต้องการ รู้ด้วยว่าที่ฝ่าบาทเนรเทศตระกูลอินก็นับว่าเป็นความเมตตาแล้ว เพียงแต่ตัดสินว่าตระกูลอินมีความผิดที่ไม่สามารถอภัยโทษได้เพราะอาศัยแค่จดหมายเพียงฉบับเดียว ออกจะสะเพร่าไปหน่อย"

หากคำพูดเหล่านี้มาจากขุนนางผู้อื่น เย่จิ่งอวี้คงจะโกรธมาก แต่สำหรับเย่จั้น กลับมีผลต่างออกไป

เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้ว หลังจากนั้นไม่นานก็เอ่ยขึ้น "เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าข้าไม่เคยพิจารณา แต่อินสิงอวิ๋นได้สารภาพผิดแล้ว จากนั้นก็หลบหนีอย่างกลัวความผิด ซึ่งเท่ากับเป็นการยืนยันความผิดของตระกูลอิน ข้าไม่ได้สืบสาวเอาความกับตระกูลอินอีก ก็นับว่าเมตตามากแล้ว"

เมื่อได้ยินคำว่า ‘อินสิงอวิ๋น’ อินชิงเสวียนก็รู้สึกอัดอั้นตันใจขึ้นมาอีก

ในเมื่อชายคนนี้อยู่ในเมืองหลวงแล้ว ทำไมไม่มาอธิบายให้ฮ่องเต้เข้าใจล่ะ

แม้ว่าอินสิงอวิ๋นจะมาพบเย่จิ่งอวี้ไม่ได้ง่ายๆ แต่เขาก็ไปพบกวนฮั่นหลินได้ง่ายๆ ไม่ใช่หรือ หากเขาถูกใส่ความจริง จอมพลเฒ่ากวนจะชี้แจงแทนเขาอย่างแน่นอน และไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

ตอนนี้เขาจำตัวเองแล้ว แต่เขายังคงซ่อนตัวอยู่ในความมืด อินชิงเสวียนไม่สามารถเข้าใจความคิดในสมองของชายคนนี้ได้จริงๆ

เย่จั้นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "นี่ก็เป็นหนึ่งในสิ่งแปลกๆ ข้ายังไม่เข้าใจว่าทำไมอินสิงอวิ๋นจึงหนีกลับมา พอถูกจับจู่ๆ ก็หายตัวไปอีก ข้าเกรงว่าเรื่องนี้จะต้องมีเงื่อนงำบางอย่าง"

"ข้าก็คิดว่าอย่างนั้น..."