สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 191

เย่จิ่งอวี้มองลงไปยังไทเฮา ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาน่าครั่นคร้าม

เขาหรี่ตาลง แสงเยือกเย็นสะท้อนออกมา

“ไทเฮาต้องการทำเช่นนี้จริงหรือ”

“ข้ามีหลักฐานเป็นประจักษ์ชัดแจ้ง หญิงตระกูลอินที่อยู่ในวังเย็นออกจากตำหนักโดยพลการ ตามความผิดควรต้องโทษประหารชีวิต ที่ฮ่องเต้อ้างเหตุปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า หรือว่าทรงต้องการปกป้องนาง?”

ดวงตาของเสนาบดีกวนเมิ่งถิงเป็นประกายวาววับ เดินก้าวออกมากลางท้องพระโรง

กล่าวด้วยท่าทีนอบน้อม “ฝ่าบาทควรเรียกตัวออกมาพิสูจน์ตัวตน เช่นนี้จึงจะช่วยขจัดความสงสัยของไทเฮา และเพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงความหมางใจระหว่างฝ่าบาทกับไทเฮาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ราชเลขาธิการลู่ทงก็เดินออกไป โค้งคำนับแล้วพูดว่า “ควรเป็นเช่นนั้น ใช่หรือมิใช่ เพียงดูก็ทราบแล้ว ฝ่าบาทไม่ควรทำลายไมตรีของไทเฮาเพราะเรื่องเล็กน้อยนี้”

สองคนนี้เป็นขุนนางคนสำคัญในราชสำนัก ทันทีที่พวกเขาปริปาก ก็มีคนคล้อยตามในทันใด

“ฝ่าบาทควรเรียกขันทีน้อยมาถามดู”

“ไทเฮาเจตนาดี ไม่ประสงค์ให้ฮ่องเต้ถูกคนชั่วหลอก”

“ตระกูลอินเป็นขุนนางต้องโทษของต้าโจว หากเป็นเรื่องจริง ก็สมควรถูกประหาร!”

“ฝ่าบาท โปรดเรียกคนมาที่นี่เถิดพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ฟังคำพูดของขุนนางฝ่ายบุ๋นฝ่ายบู๊ ไทเฮาก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกริมฝีปาก

“กระหม่อมทุกคนต้องการทราบความจริง ขอทรงโปรดวินิจฉัยโดยด่วนพ่ะย่ะค่ะ”

เย่จิ่งอวี้ค่อยๆ ยกมุมปากขึ้น

“ตกลง ข้าจะทำตามที่พวกท่านต้องการ เพียงแต่ ข้ายังต้องการถามอีกข้อ ถ้าเสี่ยวเสวียนจื่อไม่ใช่หญิงตระกูลอินในวังเย็น แล้วไทเฮาจะทำอย่างไร”

ไทเฮากล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะ “หากไม่ใช่ ข้าก็ยินดียอมรับการจัดการลงโทษของฮ่องเต้”

เย่จิ่งอวี้สะบัดแขนเสื้อ พูดโดยเอามือไพล่หลัง “ดี หลี่เต๋อฝู พาเสี่ยวเสวียนจื่อมายังตำหนักจินหลวนเดี๋ยวนี้”

“พ่ะย่ะค่ะ”

หลี่เต๋อฝูก้มศีรษะตอบรับ และรีบออกจากตำหนักจินหลวนทันที

ณ ตำหนักจินหวู