สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 194

กวนลี่จือรู้สึกคันยุบยิบที่หัวใจทันที

เขาไปที่โรงบ่อนไม่ใช่แค่เพื่อเล่นการพนันเท่านั้น แต่เพราะเขาอยากเห็นแม่นางผู้สวมชุดสีดำ คลุมผ้าคลุมหน้าผู้หนึ่ง

ดวงตาทั้งคู่ของแม่นางผู้นั้นเรียวราวกับพระจันทร์เสี้ยว ทำให้กวนลี่จือตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น อิริยาบถยามเคลื่อนไหวก็ช่างแสนจะเปิดเผย ได้เล่นทอยลูกเต๋ากับนางถือเป็นการเสพสุขอย่างที่สุดแล้ว

เมื่อคิดถึงแม่นางผู้นั้น ใบหน้าอันแสนน่าเกลียดของอาโฉ่วก็ไม่ดูขัดตาอีก

“นับว่าเจ้ารู้หน้าที่ดี เอาผลผิงกั่วลงมาเถอะ ข้าจะไปบอกท่านปู่สักหน่อย”

กวนลี่จือเดินเข้าไปในห้อง แล้วพูดเสียงเอื่อยๆ “ท่านปู่ ข้าอยากออกไปเล่นสักหน่อย”

กวนเมิ่งถิงด่าทอทันที “วันๆ รู้จักแต่เล่น กงการไม่ยอมทำ”

กวนลี่จือดึงแขนเสื้อของกวนเมิ่งถิง แล้วพูดอย่างประจบประแจง “มีปู่ที่เก่งกาจเช่นท่าน ข้ายังต้องทำอะไรอีก รอสืบทอดกิจการตระกูลจากท่านไม่พอแล้วหรือ”

กวนเมิ่งถิงสะบัดเขาออก พูดด้วยความโกรธ “นี่เจ้ากำลังรอให้ข้าตายอยู่รึ”

กวนลี่จือสะดุ้งโหยง ลนลานคุกเข่าลงทันที

“ท่านปู่ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น”

กวนเมิ่งถิงมีหลานชายเพียงคนเดียว ตัดใจดุด่าว่ากล่าวเขาอย่างรุนแรงไม่ลง จึงโบกมือแล้วพูดว่า “ช่างเถอะ เจ้าไปเถอะ รีบกลับมาเร็วๆ ล่ะ”

“ขอบคุณท่านปู่”

กวนลี่จือลุกขึ้นและจากไปอย่างมีความสุขทันที

ขณะที่มองตามแผ่นหลังของหลานชาย กวนเมิ่งถิงก็ถอนหายใจ

ครั้นแล้วก็คิดถึงลูกชายที่ตายไปอีกครั้ง ความขุ่นเคืองพลันพลุ่งพล่านในดวงตาอย่างอดไม่ได้

แค้นนี้ เขาจะต้องชำระสะสางอย่างแน่นอน

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด และไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร!

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที แล้วออกจากจวนทางประตูหลัง

กวนลี่จือเดินนำอาโฉ่วไปที่โรงบ่อน

ทันทีที่เข้าไปในประตูก็เห็นแม่นางในชุดสีดำ เขายิ้มจนปากแทบฉีกถึงใบหู

ซึ่งแม่นางในชุดสีดำผู้นั้นก็คือดาวเด่นแห่งเรือนจุ้ยหง ฟางรั่ว

นางเงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มให้กวนลี่จือ เหยียดนิ้วเรียวยาว แล้วล้วงก้อนทองหยวนเป่าที่มีค่านับสิบตำลึงทองออกมาจากอกเสื้อ

“ข้าแทงต่ำ”