สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 203

วันต่อมา

ในตอนเช้า อินชิงเสวียนตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยคล้ำใต้ดวงตา

เสี่ยวหนานเฟิงกำลังเล่นกับอวิ๋นฉ่ายในเปล บางครั้งก็หัวเราะออกมา

อินชิงเสวียนนั่งข้างเตียงเป็นเวลานาน ยังคงรู้สึกเวียนศีรษะอยู่บ้าง

เมื่อวานคิดถึงเรื่องของอินสิงอวิ๋นทั้งคืน พอฟ้าสางถึงหลับได้บ้าง และตอนนี้ข้ารู้สึกว่าในสมองเต็มไปด้วยเรื่องยุ่งเหยิง ราวกับว่าเต็มไปด้วยก้อนแป้งเหนียวหนืด

อินชิงเสวียนนวดคลึงขมับ แล้วเข้าไปในมิติ

หลังจากอาบน้ำในน้ำพุวิญญาณ นางก็สดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก

ตอนออกมานางก็แวะดูคะแนนสะสมแวบหนึ่ง ช่วงนี้นางรีบเก็บเกี่ยวผลผลิต รีบเพาะปลูก จึงไม่ได้ตั้งใจดูให้ดี ตอนนี้พอมาดูดีๆ จึงได้เห็นว่ามีคะแนนสะสมมากว่าสองพันคะแนน

เมื่อนึกถึงปืนพกที่มีมูลค่า 100,000 คะแนน อินชิงเสวียนก็ถอนหายใจ ในปัจจุบันการสะสม 100,000 คะแนนนี้ไม่รู้ว่าต้องสะสมไปถึงปีไหน มิหนำซ้ำมิตินี้ยังต้องรอการพัฒนาอีกมา ระยะนี้ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย อินชิงเสวียนยังไม่มีเวลาศึกษาอย่างรอบคอบเลย

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการช่วยเหลืออินสิงอวิ๋นออกมาโดยเร็ว!

เพียงแต่จะช่วยเหลือได้อย่างไร

ครั้นคิดถึงคำพูดของเย่จิ่งอวี้เมื่อคืนนี้ อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะคิดไปไกล

เขาได้สงสัยแล้วว่านักฆ่ารู้จักกับนาง ถ้าขืนไปทั่งๆ แบบนี้ จะมิเป็นการยืนยันหหรือว่าตัวเองรู้จักกับนักฆ่าจริงๆ

อินสิงอวิ๋นแอบหลบหนีจากเมืองซุ่ยหานโดยพลการ ซึ่งเป็นโทษร้ายแรงอยู่แล้ว หากมีเรื่องเข้ามาลอบสังหารในวังอีก จะต้องมีโทษซ้ำโทษซ้อนแน่นอน!

จะหุนหันพลันแล่นไม่ได้

ถ้าไม่ไป อินสิงอวิ๋นอาจยังมีทางรอด

ถ้านางไป ตัวตนของอินสิงอวิ๋นจะปกปิดไม่ได้อีก เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

อินชิงเสวียนหยิบป้ายทองประจำพระองค์ออกมา และวางกลับที่เดิมเงียบๆ

แล้วยายหลี่ก็เข้ามาแต่งตัวให้นาง เมื่อเห็นอินชิงเสวียนขมวดคิ้ว นางก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “พระสนม ท่านเป็นอะไรหรือเพคะ”

อินชิงเสวียนพูดเสียงเรียบ “ไม่เป็นไร”

ยายหลี่รวบผมขึ้นแล้วพูดเบาๆ “ถ้าไม้เป็นไรก็อย่าขมวดคิ้วสิเพคะ ยามที่พระสนมยิ้มถึงจะงดงามที่สุด”

นางอยากจะยิ้มเหมือนกัน แต่ตอนนี้นางยิ้มไม่ออกจริงๆ