สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 206

เสวียนเจินไต้ซือหรี่ตาลงแล้วพูดว่า “ไทเฮาโปรดให้ระบุวันตกฟากของคนผู้นี้ด้วย”

ชุยไห่รีบยื่นม้วนไม้ไผ่พร้อมกับถุงผ้าใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยทอง เงิน และเครื่องประดับมากมาย

“นี่เป็นเงินที่ข้าถวายให้กับหอสวดมนต์ หวังว่าไต้ซือจะไม่รังเกียจ”

เสวียนเจินเหลือบมองอย่างเฉยเมย จากนั้นรับม้วนไม้ไผ่ ซึ่งสิ่งที่บันทึกไว้ในนั้นคือวันประสูติของอินชิงเสวียน และรูปของนาง

เสวียนเจินไต้ซือมองดูอย่างพิจารณาสักพัก แล้วพูดว่า “คนผู้นี้มีโชคชะตาที่พิเศษ ดวงชะตามีความลึกลับจริงๆ”

หลังจากได้ยินดังนั้น ไทเฮาก็ไม่สามารถซ่อนความยินดีบนริมฝีปากได้

โน้มตัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไต้ซือคือผู้ที่ฮ่องเต้องค์ก่อนได้คัดเลือกไว้ มีหน้าที่ช่วยเหลือต้าโจว เรื่องในวังหลังก็อาจส่งผลกระทบต่อราชสำนักได้เช่นกัน ไต้ซืออย่าถือเป็นเรื่องไม่สำคัญเด็ดขาด”

เสวียนเจินไต้ซือสวดพระนามของพระพุทธเจ้า กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “อาตมาย่อมตัดสินใจได้แล้ว หากไทเฮาไม่ได้มาฟังธรรม เช่นนั้นก็กรุณากลับไปก่อนเถิด!”

“ได้ เช่นนั้นข้าจะไม่รบกวนการบำเพ็ญเพียรของไต้ซือแล้ว”

ไทเฮาพนมมือคารวะเสวียนเจินไต้ซือ แล้วออกจากหอสวดมนต์...

สามวันต่อมา ก็เป็นวันประสูติของไทเฮา

ซึ่งวันนี้ก็ตรงกับวันเกิดครบรอบหนึ่งร้อยวันของเสี่ยวหนานเฟิงเช่นกัน

อินชิงเสวียนตื่นแต่เช้า แลกของบางอย่างมาไว้ให้เสี่ยวหนานเฟิงจับเสี่ยงทาย

ยายหลี่ต้องการส่งคนไปรายงานต่อฮ่องเต้ แต่อินชิงเสวียนห้ามไว้

เรื่องของอินสิงอวิ๋น ทำให้นางมองเห็นความน่ากลัวของความคิดคนในราชวงศ์ได้อย่างชัดเจน นางหัวไม่ดี ควรหลีกเลี่ยงไว้จะดีกว่า

ในช่วงสามวันที่ผ่านมายังไม่มีข่าวจากนอกวัง

นางไม่สามารถออกจากวังได้ ไม่ได้พบเย่จั้น และเย่จั้นก็ไม่ได้ส่งผู้ใดมาติดต่อนาง

ตอนนี้ตำหนักจินหวูถูกยกเลิกการห้ามไม่ให้คนเข้าแล้ว ใครจะเข้ามาก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ไม่รู้ว่าเย่จั้นกำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่เคยส่งใครมาติดต่อกับนางเลย

โชคดีที่อินชิงเสวียนยังไม่รีบออกไปข้างนอกตอนนี้

แม้ว่าเย่จิ่งอวี้จะเป็นคนที่มีความคิดลึกล้ำ แต่เรื่องที่รับปากไว้ก็ทำได้ตามนั้น เรื่องการสืบสวนตระกูลอินอีกครั้งย่อมทำแน่อยู่แล้ว เพียงแต่ต้องรอเวลา

เป็นเพราะนางรู้จักเย่จิ่งอวี้ดี นางจึงไม่ได้ถามเขา