สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 215

เสวียนเจินรู้สึกราวกับว่าใบหน้าของเขาถูกแผ่นเหล็กตบอย่างแรงหลายครั้ง ความเจ็บปวดรุนแรงมากจนส่งเสียงไม่ได้เลย รู้สึกถึงความเค็มอยู่ในปาก มีฟันซี่ใหญ่สองซี่หลุดออกมาจากปากด้วย

ซึ่งเหตุการณ์อันกลับตาลปัตรนี้ทำให้ทุกคนตกใจ

ดวงตาหลายคู่มองไปที่ร่างที่สวมชุดสีเหลืองอ่อน

ครั้นแล้วคนผู้นั้นก็หยุดมือ แล้วชี้ไปที่เสวียนเจิน ตะโกนว่า “เจ้าปีศาจหลวงจีน เห็นชัดว่าเจ้าเป็นปีศาจที่สร้างปัญหาในวังหลัง”

เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามนั้น ไทเฮาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

เป็นอินชิงเสวียน นังแพศยานี่ยังไม่ตาย!

“บังอาจ เจ้าปีศาจร้าย กล้าทำร้ายเสวียนเจินไต้ซือได้อย่างไร เด็กๆ มาจับตัวปีศาจร้ายไว้”

“ช้าก่อน!”

เย่จิ่งอวี้กลับมามีสติสัมปชัญญะในทันที ก้าวไปข้างหน้า ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ไต้ซือบอกว่ารูปลักษณ์ของพระสนมเหยาเฟยถูกทำลายแล้วมิใช่หรือ แล้วตอนนี้จะอธิบายว่าอย่างไร”

เมื่อเป็นคำสั่งจากฮ่องเต้ ทหารองครักษ์ย่อมไม่กล้าลงมือเป็นธรรมดา

เสวียนเจินถูกตบจนเลือดไหลออกมาจากจมูก เครื่องแบบหลวงจีนสีขาวเปื้อนไปด้วยเลือด ไม่ได้ดูเหมือนหลวงจีนผู้สูงส่งอีกแล้ว

เขายกมือขึ้นปิดจมูก สูดหายใจเข้าแรงๆ แล้วพูดว่า “ไม่คิดว่าพลังเวทย์ของปีศาจตัวนี้จะแกร่งกล้ามากมายเพียงนี้ อาตมายังต้องทำพิธีอีกสามวัน”

“ทำพิธีบ้านลุงเจ้าน่ะสิ”

อินชิงเสวียนปรี่เข้าหาอีกครั้ง ทุบตีหัวโล้นๆ ของเขา การเสริมพลังห้านาที ที่แลกมาด้วย 100 คะแนน ถ้าไม่กระหน่ำตีหลวงจีนชาติสุนัขตัวนี้ให้หนัก 100 คะแนนนี้มิไร้ประโยชน์แย่หรือ

ปกติอินชิงเสวียนตระหนี่ถี่เหนียวกับตัวเองมาก ขนาดอาหารอร่อยๆ ยังตัดใจแลกไม่ได้ ซึ่งคะแนนขนาดนี้ทำให้นางเจ็บปวดอยู่มาก จึงแสดงอาการเดือดดาลเต็มที่

วินาทีต่อมา นางก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากมิติ

ครั้งแรกที่ใช้พลังมิติ จะได้รับรางวัล 1,000 คะแนน

โอ้สวรรค์ มีเรื่องดีๆ แบบนี้ด้วยหรือ!

อารามตื่นเต้นดีใจ อินชิงเสวียนจึงเตะเสวียนเจินไปอีกหลายครั้ง

เมื่อเห็นเสวียนเจินถูกทำร้ายจนล้มลงกับพื้น ไทเฮาก็ตะโกนขึ้นทันที

เย่จิ่งอวี้เอื้อมมือไปช้อนอุ้มร่างของอินชิงเสวียน มองไทเฮาแล้วพูดอย่างเย็นชา “ใครเป็นปีศาจกันแน่ ข้าจะสืบหาความจริงให้ปรากฏเอง เด็กๆ ปิดล้อมหอสวดมนต์ไว้ ก่อนที่ข้าจะสืบรู้ความจริง ห้ามผู้ใดออกไปเด็ดขาด”

หลังจากพูดจบ เขาก็อุ้มอินชิงเสวียนเดินมุ่งหน้าไปยังตำหนักจินหวูอย่างรวดเร็ว

ยายหลี่กำลังอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงอยู่ในห้องโถงด้านในอยู่พอดี

เพิ่งมีความสุขได้ไม่ถึงสองวันเท่านั้น พระสนมก็กลายเป็นปีศาจไปเสียได้ หากเกิดอะไรขึ้นกับนาง แล้วเด็กจะเป็นอย่างไร

นางเป็นเพียงบ่าวเท่านั้น ไม่สามารถปกป้องเด็กทารกคนนี้ได้เลย

อวิ๋นฉ่ายที่ยืนอยู่ข้างๆ ดวงตาของนางก็บวมแดงมากเช่นกัน นางเฝ้าปรารถนาให้นายหญิงของตนมีความสุขสมหวังมาโดยตลอด คิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าจะเกิดเรื่องปีศาจเรื่องหลวงจีนขึ้นได้

เสี่ยวอานจื่อก็กระวนกระวายใจเช่นกัน เดินกลับไปกลับมาในห้องโถงไม่หยุด

สองวันมานี้เขาไปถามความกับหลี่เต๋อฝูอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีข่าวคราวใดๆ

ในใจรู้สึกเป็นกังวลและกลัวมาก แต่ลึกๆ ก็รู้ว่าเสี่ยวเสวียนจื่อเป็นคนมีไหวพริบ คงไม่เกิดเรื่องขึ้นแน่

ในเวลานี้เอง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น จากนั้นก็มีคนร้องขึ้นด้วยความประหลาดใจระคนดีใจ “พระสนมกลับมาแล้ว!”