สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 301

เย่จิ่งอวี้หัวเราะร่าเสียงดังอย่างอดไม่ได้

“พูดดีทีเดียว”

เขาก้าวเข้าไปในถังไม้ และรู้สึกว่าน้ำเย็นชุ่มชื่นเมื่อสัมผัสร่างกาย แต่กลับไม่รู้สึกหนาว มันมีความอบอุ่นที่อธิบายไม่ได้ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

“น้ำนี่แปลกจริงเชียว”

อินชิงเสวียนแอบหันกลับไปเหลือบมอง เมื่อเห็นว่าเขานั่งลงในถังแล้ว จึงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ “มีสิ่งใดน่าแปลกหรือเพคะ?”

เย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ในความเย็นชุ่มชื่นกลับมีความอบอุ่น แม้มีความเย็นเฉียบ แต่ยังให้ความรู้สึกถึงความร้อน”

อินชิงเสวียนกระตุกยิ้มมุมปาก เขาพรรณนาได้ดีทีเดียว มันเป็นความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

อุณหภูมิของน้ำพุวิญญาณอาจทำให้คนรู้สึกขัดแย้งกัน แต่กลับสบายเป็นอย่างมาก

นางแขวนเสื้อผ้าไว้บนเก้าอี้ ยิ้มและพูดว่า “ฝ่าบาทชอบก็ดีแล้วเพคะ”

เย่จิ่งอวี้พยักหน้า “พอได้แช่น้ำนี้แล้ว จู่ๆ ข้าก็รู้สึกง่วง”

“เช่นนั้นก็หลับสักครู่เถอะเพคะ”

อินชิงเสวียนมาที่ด้านหลังของเย่จิ่งอวี้ นำเส้นผมที่ชุ่มน้ำของเขาไว้ด้านนอกถัง และหยิบหมอนมาหนึ่งใบเพื่อให้เขาพิง

เมื่อถูกอินชิงเสวียนจัดทรงผมให้ เย่จิ่งอวี้ก็ยิ่งรู้สึกง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น ทันทีที่เอียงศีรษะก็ผล็อยหลับไป

เมื่อเห็นเขานอนหลับดังปากว่า อินชิงเสวียนก็ตื่นตกใจทันที นางรีบยื่นมือไปที่ใต้จมูกของเขา พบว่ายังมีลมหายใจอยู่จึงวางใจลง

เพียงแต่ตอนที่ตัวเองอาบน้ำพุวิญญาณไม่ได้นอนหลับเช่นนี้ เกิดอะไรขึ้นกับเย่จิ่งอวี้กัน?

หรือว่าหลังจากได้รับบาดเจ็บหนัก ร่างกายจึงอ่อนเพลียมากงั้นหรือ?

จากนั้นนางก็พบว่าผิวหนังของเย่จิ่งอวี้มีของสีน้ำตาลอมดำไหลออกมา ซึ่งเหมือนกับตอนที่นางแช่น้ำพุวิญญาณครั้งแรก

หากเป็นผู้ใหญ่สามารถชำระวิญญาณล้างไขกระดูกจริงๆ ด้วย

ดูท่าว่าเสี่ยวหนานเฟิงของนางต้องโตขึ้นอีกหน่อยก่อน

เมื่อสิ่งโสโครกไหลออกมาจากร่างกาย น้ำแห่งน้ำพุวิญญาณก็เดือดปุดๆ ขึ้นมาราวกับน้ำต้มสุก ด้านในเส้นผมของเย่จิ่งอวี้ระเหยไอสีขาวออกมา

ให้ตายเถอะ นี่มันคืออะไรกัน?

ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับนางมาก่อน

อินชิงเสวียนลูบไปที่เส้นผมของเย่จิ่งอวี้ รู้สึกถึงได้ถึงความร้อนจากไอสีขาวนั่น จึงชักมือกลับไป

ในใจรู้สึกเป็นห่วงอย่างอดไม่ได้ ขออย่าเกิดเรื่องผิดพลาด จนทำให้ฮ่องเต้น้อยถูกต้มจนสุกเลยนะ

นางรีบสัมผัสผิวน้ำ และพบว่ามันไม่ร้อน แต่ฟองอากาศที่ผุดออกมาช่างน่าตกใจเสียจริง

จึงผลักเย่จิ่งอวี้เล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

“ฝ่าบาท? ฝ่าบาท?”

เย่จิ่งอวี้ล้มลงไปอีกด้านของถังทันที แต่ว่าดวงตายังคงปิดสนิท

เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของเขา อินชิงเสวียนรู้สึกลนลานเล็กน้อย

ให้ตายสิ มีเขาอยู่ในห้องเพียงคนเดียว หากเขาเป็นอะไรขึ้นมาคงอธิบายได้ยาก

ในขณะที่นางไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ทันใดนั้นเย่จิ่งอวี้ก็ลืมตาขึ้นมา

สายตาคู่หนึ่งที่มีความโกรธเกรี้ยว ด้านในราวกับมีงูทองจุดประกายไฟในดวงตา ความน่าเกรงขามในแววตาของเขาทำให้อินชิงเสวียนต้องตกใจตัวสั่น

“ฮ่อง...”

ยังไม่ทันตะโกนจบ ถังไม้ก็ถูกพลังมหาศาลทำลายจนแตกกระจาย น้ำไหลนองเต็มพื้นในทันที

อินชิงเสวียนกระโดดโหยง ส่วนบนของรองเท้าก็เปียกน้ำไปด้วย

นางรีบหยิบเสื้อซับในไปคลุมให้กับเย่จิ่งอวี้

“ฝ่าบาท อย่าทำให้หม่อมฉันตกใจสิเพคะ!”

เมื่อได้ยินเสียงของอินชิงเสวียน เย่จิ่งอวี้ก็ได้สติในทันที

เขาหันหน้าไปมองอินชิงเสวียน สายตาแฝงความประหลาดใจไว้อยู่

เพียงแค่รู้สึกว่ามีพลังงานบางอย่างไหลวนอยู่ในร่างกาย นี่เป็นความรักสึกที่ลี้ลับมหัศจรรย์อย่างมาก คล้ายกับกำลังภายในที่ท่านอาจารย์สอนการต่อสู้เคยกล่าวไว้