อินจ้งเป็นผู้บัญชาการทหารที่แท้จริง ไม่เหมือนทหารที่กลัวความตายเหล่านั้น ที่แค่กล่าวถึงการสู้รบก็อ้างเหตุปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า และพูดจู้จี้จุกจิกไม่เลิก
เย่จิ่งอวี้มีความประทับใจที่ดีต่ออินจ้งตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นรัชทายาทแล้ว
หลังจากที่อินชิงเสวียนแต่งเข้าจวนรัชทายาท อินจ้งก็ไม่เคยมีแผนใดๆ กับเขา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าอินจ้งเป็นคนตรงไปตรงมา
หากไม่มีเรื่องจดหมายลับในการร่วมมือกับศัตรู เขาคงไม่เนรเทศตระกูลอินทั้งครอบครัว
โชคดีที่ความจริงทุกอย่างปรากฏชัด เช้านี้อินจ้งและลูกชายก็กลับมาประชุมเช้าอีกครั้ง เมื่อมีพวกเขาสองพ่อลูกอยู่ เหล่าตาเฒ่าเน่าเฟะในอดีตก็เงียบลงมาก
เมื่อคิดได้ดังนี้ มุมปากของเย่จิ่งอวี้ก็โค้งงอเป็นรอยยิ้มลึกล้ำขึ้นอีก
ทั้งหมดเดินพลางคุยกันพลางไปตลอดทาง จนกระทั่งมาถึงตำหนักจินหวู
เย่จิ่งอวี้และอินจ้งขึ้นไปสนทนากันที่ศาลาหิน ส่วนอินปู้อวี่หยอกเย้าเสี่ยวหนานเฟิงอยู่ข้างล่าง
ไป๋เสวี่ยเหมือนจะรู้ว่าสองคนนี้เป็นญาติของอินชิงเสวียน มันนอนอาบแดดอย่างเกียจคร้านอยู่ใต้ชายคา
ด้านอินชิงเสวียนก็พาอวิ๋นฉ่ายและนางกำนัลไปทำเกี๊ยวสำหรับพวกเขาทุกคน ทั้งยังทำขนมเปี๊ยะ และหุงข้าวขาวไว้ด้วย
เป็นโอกาสอันดีหาได้ยากที่พ่อและพี่ชายจะมาหาได้ จะทำอาหารอย่างลวกๆ ไม่ได้ อาหารเย็น อาหารร้อน อาหารที่มีเนื้อสัตว์ อาหารมังสวิรัติ ล้วนมีครบทุกอย่างจนเต็มโต๊ะ
ขณะรับประทานอาหารก็มีเสียงเครื่องประดับดังกระทบกันดังมาจากด้านนอก
องค์หญิงเย่ไห่ถังเดินเข้ามา ย่นจมูกจิ้มลิ้มพูดว่า “หอมจัง กลิ่นขนมเปี๊ยะนี่”
อินชิงเสวียนรีบไปทักทายนาง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “องค์หญิงมาได้ทันเวลาพอดี ข้ากำลังส่งคนนำไปให้เจ้าแน่ะ”
เย่ไห่ถังหยิบกล่องไม้เล็กๆ จากมือของอวิ๋นเฟิง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่าเสด็จพี่สะใภ้ได้รับแต่งตั้งยศเป็นหวงกุ้ยเฟย ข้าก็เลยมาที่นี่เพื่อแสดงความยินดี นี่เป็นของขวัญเล็กน้อย หวังว่าจะชอบ”
“ขอบคุณองค์หญิง”
อินชิงเสวียนรับไว้ จับมือนางแล้วพูดว่า “หายากที่เจ้ายังคิดถึงข้า รีบเข้ามาเร็ว เสด็จพี่ของเจ้าก็อยู่ที่นี่พอดี”
ทั้งสองเข้าไปในเรือน บังเอิญเจออินปู้อวี่ที่อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงเดินออกมาจากห้อง
เย่ไห่ถังตกใจ “เอ่อ นี่คือ...”
อินชิงเสวียนเม้มปาก แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องกลัว นี่คือพี่ชายข้าอินปู้อวี่ พี่รอง มาเฝ้าองค์หญิงไห่ถังเร็ว”
เมื่อได้ยินว่าผู้ที่มาคือองค์หญิง อินปู้อวี่ก็ตกประหม่า รีบส่งเสี่ยวหนานเฟิงไปให้อวิ๋นฉ่าย ยกเสื้อคลุมขึ้นและแสดงความเคารพ
เย่ไห่ถังตกใจ ผงะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...