สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 438

เมื่อเย่‍จิ่ง‍อวี้เข้ามา เห็นอินชิงเสวียนกำลังอ่านหนังสือภายใต้แสงเทียน ท่าทางดูจริงจังยิ่งนัก

เพื่อไม่ให้อินชิงเสวียนตกใจ เขากระแอมไอเบาๆ

อินชิงเสวียนเงยหน้าที่ขอบตาแดงก่ำขึ้น ก็เห็นเย่‍จิ่ง‍อวี้ที่กำลังยืนอยู่หน้าประตู

พอหันไปมองเสี่ยว‍หนาน‍เฟิงดูอีกที เห็นเขากัดกำปั้นเผลอหลับไปแล้ว

“อ่านอะไรอยู่ เพลินขนาดนั้นเลยรึ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้เดินไปที่เตียง และก้มลงดู

อินชิงเสวียนขยี้ตาเบาๆ

“เป็นตำราเลี้ยงลูก ซื้อมาจากพ่อค้าก่อนที่จะออกเรือนเพคะ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้หยิบหนังสือขึ้นมาและถามอย่างสงสัย “สิ่งนี้ทำมาจากอะไร”

ตอนที่อินชิงเสวียนยังเป็นขันทีน้อย เขาสนใจใคร่รู้เจ้าสิ่งที่สามารถบันทึกตัวอักษรเหล่านี้ได้

การใช้สิ่งของประเภทนี้จดบันทึกเหตุการณ์น่าจะสะดวกกว่าม้วนไม้ไผ่มากนัก ม้วนใบไผ่อาจดูใหญ่ แต่จริงๆ แล้วไม่สามารถจดจารตัวอักษรได้มากนัก

แต่ตำราเล่มเล็กๆ นี้กลับสามารถบันทึกตัวอักษรได้หลายพันคำ ทั้งยังพกพาสะดวก เย่‍จิ่ง‍อวี้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

อินชิงเสวียนครุ่นคิดครู่พักหนึ่ง แล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วก็ไม่ยุ่งยากเพคะ ขั้นแรกต้มเปลือกไม้ต้นป่านให้กลายเป็นเยื่อกระดาษ ทิ้งให้เย็น วางบนม่านไม้ไผ่ รีดน้ำออก แล้วนำไปอบในเตา ก็จะกลายเป็นกระดาษได้แล้ว”

นางเรียนรู้สิ่งเหล่านี้เมื่อตอนที่อยู่ในโรงเรียน อินชิงเสวียนจึงพอจะจำได้คร่าวๆ คาดว่าน่าจะมีขั้นตอนประมาณนี้

วิธีที่แน่ชัดจะทำอย่างไรนั้น นางก็ไม่รู้แน่ชัด ถึงอย่างไรในยุคปัจจุบันสามารถซื้อสมุดบันทึกเล่มใหญ่ได้ด้วยเงินไม่เท่าไหร่ จึงไม่มีใครว่างพอที่จะผลิตของสิ่งนี้ด้วยตัวเอง

เย่‍จิ่ง‍อวี้สนใจเรื่องนี้มาก

“ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ”

อินชิงเสวียนตอบรับเบาๆ และพูดว่า “คิดว่าใช่เพคะ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้กล่าวอย่างกระตือรือร้น “เช่นนี้แล้ว ข้าจะให้กรมโยธาลองทำดูในวันพรุ่งนี้ เรื่องสถาบันการทหารที่เสวียน‍เอ๋อร์พูดถึง ข้าก็กำลังพิจารณาอยู่ เมื่อเสด็จอาอาการดีขึ้น ข้าจะเชิญจอมพลเฒ่ากวนเข้าวัง ให้เขาดูแลด้วยตัวเอง”

“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับฝ่าบาท”

หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ ก็พูดเสริมอีกประโยคหนึ่ง

“เสด็จอาเป็นผู้มีวรยุทธ์ ต้องฟื้นตัวได้เร็วกว่าคนทั่วไปแน่”

การใช้น้ำพุวิญญาณในการปรุงอาหารมากขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา จะช่วยให้อาการของเย่จั้นดีขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่ออาการบาดเจ็บของเขาดีขึ้น ค่อยให้เขาแช่ตัวในน้ำพุวิญญาณ ซึ่งนี่ก็นับว่าเป็นการชดเชยให้เขา

“อืม ข้าเห็นว่าวันนี้เสด็จอามีสีหน้าดูดีขึ้นมาก แต่ไม่รู้ว่าเย่จิ่งหลานวินิจฉัยการรักษาอย่างไร ทำไมเขาจึงต้องทำการผ่าตัดเสด็จอาด้วย”

“เรื่องนี้...”

อินชิงเสวียนหัวเราะแห้งๆ และพูดว่า “หม่อมฉันก็ไม่เคยเห็นวิธีรักษาของฝูอี้อ๋องมาก่อน แต่ได้ผลกับฝ่าบาทและจอมพลเฒ่ากวนจริงๆ เพียงไม่คาดคิดว่าท่านอ๋องจะถูกพิษกู่”

แล้วนางก็เล่าเรื่องที่ทั้งสองคนเจอตัวกู่ให้เย่‍จิ่ง‍อวี้รู้

เมื่อรู้ว่าสิ่งนี้สามารถสลายร่างได้ เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“สิ่งนี้มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวขนาดนี้เชียว ถ้าอาซือหลานยังไม่ตายจริงๆ หากคราวหน้าได้พบกันอีก ต้องระมัดระวังตัวจากเขาให้ดี”

อินชิงเสวียนเชื่อตามนั้นจริงๆ

“อันที่จริง หากเขาโชคดีพอที่จะมีชีวิตรอดได้ ก็จะมีภัยพิบัติเป็นผลพวงตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”

เย่‍จิ่ง‍อวี้คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ในเมื่อเขายังไม่ตาย เขาคงไม่มาที่เมืองหลวงอีก ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กัน เจียงวูต้องมีสายลับแทรกซึมอยู่ในเมืองหลวง ถ้าเขารู้ว่าพ่อของเจ้ากำลังจะไปถึงเจียงวู เขาจะต้องรีบกลับไปโดยเร็วที่สุดแน่นอน เพื่อหารือถึงมาตรการตอบโต้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จู่ๆ อินชิงเสวียนก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

อินจ้งคงไม่ต้องเผชิญหน้ากับอา‍ซือ‍หลานหรอกนะ

คนผู้นี้มีวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม เจ้าเล่ห์เพทุบาย นอกจากนี้เขายังถือไพ่ตายที่มีหน้ากากของอินสิงอวิ๋นอยู่ด้วย หากตระกูลอินต้องการเอาชนะ เกรงว่าคงไม่ง่าย

เย่‍จิ่ง‍อวี้กลับรู้สึกวางใจในตัวอินจ้งมาก เมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนไม่พูด เขาก็ยิ้มปลอบใจว่า “คราวนี้มีดินปืนช่วยสนับสนุน ทั้งยังมีกองทัพตระกูลกวนและค่ายกลโล่กำแพง เราจะประสบความสำเร็จได้แน่ เสวียนเอ๋อร์ไม่ต้องกังวล”

อินชิงเสวียนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

“หวังว่าอย่างนั้น”

เย่‍จิ่ง‍อวี้ถอดเสื้อคลุมตัวนอกของเขาออกแล้ว อินชิงเสวียนก็รับไว้และนำไปพาดไว้บนหลังเก้าอี้โดยอัตโนมัติ