สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 511

“เจ้าไม่ต้องห่วง พวกเราจะไม่ทำร้ายเจ้า”

กระแสเสียงอันทรงพลังดังมาจากด้านหลังอินชิงเสวียน ซึ่งก็คืออินจ้งผู้ที่ปลอมตัวเป็นองครักษ์

จูอวี้เหยียนมองดูเขา รู้สึกว่าชายชราผู้นี้มีเค้าโครงคล้ายกับอินสิงอวิ๋นอยู่หลายส่วน นางจึงคาดเดาตัวตนของเขาได้เกือบจะในทันที

“ท่านก็คืออินจ้ง?”

อินจ้งพยักหน้า

“คุณหนูจู ข้า...ขอคุยกับเจ้าตามลำพังได้หรือไม่”

ดวงตาของจูอวี้เหยียนหันไปมองใบหน้าของอินจ้ง จากนั้นนางก็หัวเราะเบาๆ

“ได้สิ เช่นนั้นก็ให้นางออกไป”

อินจ้งหันไปมองอินชิงเสวียน

“ชิงเสวียน...”

อินชิงเสวียนกลับมองไปที่จูอวี้เหยียน

กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทางที่ดีเจ้าอย่าคิดเล่นลูกไม้ ถ้าเจ้ากล้าทำอะไรท่านพ่อของข้า แม้ข้าต้องกลายเป็นหยกที่แตกละเอียด ก็ไม่ยอมปล่อยให้เจ้ามีชีวิตแน่”

จูอวี้เหยียนแค่นเสียงหึขึ้นจมูก

“ในเมื่อเจ้าไม่เชื่อ เช่นนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องคุยกันตามลำพัง พวกเจ้าไปเถอะ ไม่เช่นนั้นข้าจะให้คนไปแจ้งฝ่าบาท แม้ว่าท่านจะเป็นขุนนางอาวุโส แต่ความผิดฐานบุกรุกวังหลังโดยพลการเกรงว่าท่านจะรับไม่ไหว”

“ไม่จำเป็นต้องพูดพล่ามคำเหล่านี้ ทางด้านฝ่าบาท ข้าจะอธิบายให้ฟังเอง ข้าแค่อยากให้เจ้ารู้ ว่าไม่ว่าเจ้าจะมีสถานะอะไรในเจียงวู แต่ในวังหลังของต้าโจว เจ้าเป็นเพียงมดปลวกที่สามารถบดขยี้ให้ตายได้ทุกเมื่อ”

หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ นางก็ออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

จูอวี้เหยียนขบกรามอย่างอดไม่ได้

ถ้าไม่ทำให้อินชิงเสวียนหญิงสารเลวคนนี้ได้รับความทุกข์ทรมานแสนสาหัสร้อยเท่าพันเท่า จะบรรเทาความเกลียดชังในใจนางได้อย่างไร

นางต้องทำให้เย่‍จิ่ง‍อวี้ยอมจำนนต่อนางอย่างสมบูรณ์ จากนั้นค่อยๆ สังหารตระกูลอินทั้งตระกูล

แล้วจึงมองไปยังอินจ้งที่ยืนอยู่ข้างๆ มุมปากของจูอวี้เหยียนก็ยกขึ้นเล็กน้อย

อินจ้งกล่าว “ปีนั้น ข้ากับอาจารย์ไปปราบปรามโจรที่ตงเหอหยวน ปละได้พบกับสตรีผู้หนึ่ง...”

“หุบปาก”

ก่อนที่อินจ้งจะพูดจบ จูอวี้เหยียนก็หยุดเขาไว้

“ข้าไม่อยากได้ยินชื่อสถานที่นี้ ยิ่งไม่อยากฟังเรื่องสมัยหนุ่มของท่าน อินจ้ง ท่านออกไปซะ ข้าไม่มีทางช่วยอินสิงอวิ๋น”

“คุณหนูจู อินสิงอวิ๋นเขา...”

จูอวี้เหยียนแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา

“เขาเป็นใครก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะบอกเรื่องนี้ให้ฝ่าบาททราบทันที แม้แต่ลูกสาวของท่านซึ่งเป็นหวงกุ้ยเฟยก็ยากที่จะอธิบายได้”

อินจ้งกัดฟัน งอเข่า และคุกเข่าลงบนพื้น

เขามองไปที่จูอวี้เหยียน ดวงตาเต็มไปด้วยคำวิงวอน

“ชีวิตของอินสิงอวิ๋นตกอยู่ในอันตราย หวังว่าคุณหนูจูจะใช้ยาช่วยชีวิตคน ถ้าอินสิงอวิ๋นสามารถรอดชีวิตได้ อินจ้งก็ยินดียอมรับการลงโทษจากเจ้า”