สิบห้านาทีต่อมา ฟางรั่วก็มาถึงกำแพงด้านหลังของตำหนักจินหวู
นางวางจานในมือลง มองไปรอบๆ แล้วเหาะเหินขึ้นไปบนหลังคา
นางหมอบอยู่บนหลังคา สังเกตการเคลื่อนไหวภายในเรือนอย่างระมัดระวัง จากนั้นค่อยๆ เปิดกระเบื้องออกแผ่นหนึ่ง
ภายในห้องอินชิงเสวียนกำลังเอนตัวพิงเตียง มองดูวัตถุสีดำที่ถืออยู่ในมือ เมื่อเห็นใบหน้าที่งดงามหยาดเยิ้มดวงนั้น ฟางรั่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเคียดแค้น
ถ้าไม่ใช่เพราะนาง ตัวเองคงไม่ถูกนายท่านลงโทษแบบนี้ พอหวนนึกถึงความน่ากลัวของม้าไม้ ฟางรั่วก็อดตัวสั่นไม่ได้
หากไม่ใช่เพราะจูอวี้เหยียนให้นางนำดีนกยูงมาลองทดสอบอินชิงเสวียนอีกครั้ง นางคงจะ...
ขณะที่ในใจกำลังโกรธแค้น ทันใดนั้นอินชิงเสวียนก็เงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มมายังตำแหน่งที่นางหมอบอยู่
ฟางรั่วหดคอโดยไม่รู้ตัว ทว่ารู้สึกถึงเสียงเสื้อผ้าที่กระพือพลิ้วอยู่ข้างหลัง เมื่อหันกลับมา อินชิงเสวียนก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังราวกับภูตผี
ฟางรั่วตกตะลึงพรึงเพริด อยากจะกระโดดลงไปในห้อง แต่การเคลื่อนไหวของอินชิงเสวียนนั้นรวดเร็วปานอสุนีบาต นิ้วมือเรียวยาวได้บีบลำคอของนางไว้แล้ว
“เจ้า...”
“ที่นี่ไม่มีที่สำหรับให้เจ้าพูด”
อินชิงเสวียนออกแรงกดที่นิ้วเล็กน้อย ฉับพลันฟางรั่วก็รู้สึกหายใจไม่ออก
ไม่ได้เจอกันแค่ไม่นาน อินชิงเสวียนแตกต่างไปจากตอนที่พบกับนางในอุโมงค์ราวฟ้ากับเหว
ร่างกายของนางคล้ายจะมีกลิ่นไอที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้ ซึ่งให้ความรู้สึกเยือกเย็นอย่างอธิบายไม่ถูก
“เจ้าต้องการอะไร”
ฟางรั่วถามลอดไรฟัน
อินชิงเสวียนบีบคอของนาง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “เจ้ามาที่ตำหนักจินหวูของข้า แต่กลับถามข้าว่าข้าต้องการอะไร ไม่คิดว่าน่าขันรึ”
ฟางรั่วถลึงตามองอินชิงเสวียน ไม่ปริปากเอ่ยคำใดอีก
“ถึงเวลาเข้าใจสถานการณ์แล้ว ขอถามหน่อย ถ้าจูอวี้เหยียนตาย ผูกที่ถูกเสกกู่ใส่จะเป็นอย่างไร”
“ไม่รู้”
“งั้นก็ดี คืนนี้ข้าจะให้จูอวี้เหยียนเก็บศพเจ้า”
อินชิงเสวียนกระชับนิ้ว พลังมิติได้พรั่งพรูเข้าสู่นิ้วทันที
“ผู้ใด”
“ข้าเอง พวกเจ้าออกไปเถอะ”
อินชิงเสวียนเหาะลงกลางลาน แล้วกลับไปที่ห้องโถงกลาง
ส่วนฟางรั่วกลับมาที่หอซีอวิ๋นอย่างใจลอย
จูอวี้เหยียนหลับไปแล้ว เมื่อมองดูห้องที่มืดมิด ฟางรั่วไม่รู้ว่าจะทำอะไรอยู่พักหนึ่ง
ถ้าทำเพื่ออาซือหลาน นางคงเต็มใจมอบกายถวายชีวิตแล้ว แต่หากเป็นจูอวี้เหยียน ก็ไม่คุ้มเลยจริงๆ
หรือว่าจะเฝ้ารอความตายจริงๆ
จูอวี้เหยียนจะบอกความลับเช่นนี้กับนางได้อย่างไร
หลังจากคิดทบทวนอยู่นาน นางก็นึกถึงกวนเซี่ยวขึ้นมา
ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลกวนและตระกูลอิน ไม่แน่ว่าอินชิงเสวียนอาจจะมอบยาถอนพิษให้กับนางก็ได้...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...