จูอวี้เหยียนลุกขึ้นนั่งทันที ซึ่งอินชิงเสวียนได้เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเย็นชา
เมื่อเห็นว่าเป็นนาง จูอวี้เหยียนก็แค่นเสียงหึ
“ดึกขนาดนี้ กุ้ยเฟยยังไม่ไปสงบจิตใจที่หอสวดมนต์อีก มาที่นี่ทำไม”
อินชิงเสวียนใช้ความเร็วมิติ แล้วร่างของนางก็หายวับมาปรากฏอยู่เบื้องหน้าของจูอวี้เหยียนปานอสุนีบาต
ก่อนที่จูอวี้เหยียนจะทันได้โต้ตอบ คอของนางก็ถูกบีบ
นิ้วเรียวยาวเหล่านั้นเย็นเฉียบ อันทำให้รู้สึกพรั่นพรึง
จูอวี้เหยียนสะบัดฝ่ามือทันที เมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนไม่ได้นำผู้ติดตามมาด้วย นางจึงไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำอีก หากนางสามารถจัดการกับนังแพศยานี้ได้เดี๋ยวนี้ ก็นับว่าเป็นกำไรที่ไม่คาดคิด
อินชิงเสวียนหลบหลีก แล้วซัดฝ่ามือใส่นางอ่างรวดเร็วราวกับภูตผี
พลังอันท่วมท้นทำให้ตะแกรงหน้าต่างสั่นสะเทือน จูอวี้เหยียนอดไม่ได้ที่จะตกใจกลัว
นังหญิงแพศยาผู้นี้มีทักษะวรยุทธ์ดีขนาดนี้ได้อย่างไร
นางกลิ้งหลบฝ่ามือของอินชิงเสวียน ทำให้ฝ่ามือก็ซัดออกนั้นได้กระแทกเก้าอี้ตัวยาวทันที ได้ยินเสียงเพล้งอย่างชัดเจน เก้าอี้ตัวยาวก็ถูกซัดจนแตกกระจาย
หัวใจของจูอวี้เหยียนเต้นรัว หากอินชิงเสวียนมีความแข็งแกร่งเช่นนี้ นางก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้
“ใครก็ได้ รีบไปเฝ้าฝ่าบาทเร็ว”
อินชิงเสวียนผลิยิ้มอย่างเย็นชา
“คนของเจ้าล้มอยู่ในลานแล้ว ต่อให้เจ้าตะโกนจนคอแตก พวกนางก็ลุกขึ้นไม่ได้”
จูอวี้เหยียนโบกแขนเสื้อทันที ควันพิษสีเขียวก็ลอยออกมา แต่ฝีเท้าของอินชิงเสวียนก็ไม่ได้หยุดลงแม้แต่ก้าวเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...