อินจ้งพูดโดยเร็ว “กระหม่อมเห็นฝ่าบาทไม่มาประชุมเช้าวันนี้ นึกเป็นห่วง จึงมาเยี่ยมพ่ะย่ะค่ะ”
เย่จิ่งอวี้พูดอย่างอบอุ่น “แม่ทัพอินมีน้ำใจแล้ว เมื่อวานข้าดื่มสุรากับเสด็จอา ดื่มมากโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้รู้สึกสบายดีแล้ว”
อินจ้งกล่าวว่า “ดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ ได้ยินมาว่าฝ่าบาทไม่เคยได้พักผ่อนเลยแม้แต่วันเดียวนับตั้งแต่ขึ้นครองราชย์ โปรดรักษาสุขภาพด้วย”
“ขอบคุณท่านขุนนางที่เป็นห่วง เข้ามาคุยกันเถอะ”
เย่จิ่งอวี้เดินเข้าไปในห้องหนังสือ แต่อินจ้งมองไปที่อินชิงเสวียน เหมือนลังเลที่จะพูดบางอย่าง
อินชิงเสวียนถามทันที “ท่านพ่อมีอะไรก็พูดมาเถิด เกิดเรื่องขึ้นกับพี่ใหญ่หรือเจ้าคะ”
อินจ้งพูดด้วยสีหน้ากังวล “พี่ใหญ่เจ้ายังเหมือนเดิม สลบไสลทั้งวัน โชคดีที่เขาไม่กระอักเลือดแล้ว พ่อให้เขากินยาหลายขนาน แต่ก็ยังไม่มีผลอะไร เกรงว่าใครเป็นคนก่อต้องเป็นคนแก้”
อินชิงเสวียนปลอบใจเบาๆ “ท่านพ่อไม่ต้องกังวลไป จูอวี้เหยียนถูกฝ่าบาทจับตัวไว้แล้ว อีกไม่กี่วันลูกจะทำให้นางนำยาถอนพิษออกมา”
เมื่อเขาได้ยินว่าจูอวี้เหยียนถูกจับ สีหน้าของอินจ้งก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“เจ้า...เจ้าทรมานนางหรือไม่”
อินชิงเสวียนขมวดคิ้ว
“เหตุใดท่านพ่อต้องสนใจสายลับของเจียงวูมากขนาดนี้”
“พ่อไม่ได้สนใจนาง แค่รู้สึกว่านางเป็นเพียงสตรี อย่าทำอะไรรุนแรงจะดีกว่า”
อินชิงเสวียนอยากถามอะไรเพิ่มเติม แต่อินจ้งได้ก้าวเข้าไปในห้องหนังสือแล้ว
อินชิงเสวียนเดินตามไปติดๆ ก็เห็นอินจ้งโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องสำคัญที่จะหารือกับฝ่าบาท ไม่ทราบว่าจะขอให้กุ้ยเฟยออกไปก่อนชั่วคราวได้หรือไม่”
เย่จิ่งอวี้เหลือบมองอินชิงเสวียน แล้วพยักหน้ากับนาง
อินชิงเสวียนจำต้องโค้งคำนับ พูดว่า “หม่อมฉันทูลลา”
หลังจากออกจากห้องหนังสือ นางก็ครุ่นคิดในใจ
เจ้าของร่างนี้คือลูกสาวแท้ๆ ของอินจ้ง มีเรื่องอะไรที่นางฟังไม่ได้งั้นหรือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...