สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 550

อินชิงเสวียนรู้ว่าเจวี๋ยอิ่งกำลังสิบคดีคนชราอย่างลับๆ จึงรีบถามขึ้นว่า “จับตัวฆาตกรได้แล้วหรือเพคะ?”

“ยังไม่ได้”

เย่จิ่งอวี้เล่าเรื่องที่เจวี๋ยอิ่งถูกโจมตีให้นางฟังอย่างง่ายๆ

“เช่นนี้นี่เอง หม่อมฉันสะดวกแน่นอนเพคะ ฝ่าบาทเคยเข้าไปในมิติของหม่อมฉันแล้ว ตาบ่อน้ำที่ท่านเห็นก็คือน้ำพุวิญญาณ หม่อมฉันจะเข้าไปตักเดี๋ยวนี้เลยเพคะ”

ชีวิตคนสำคัญกว่าทุกสิ่ง อินชิงเสวียนไม่มัวเสียเวลา นางใช้ความนึกคิดและเข้าไปในมิติ จากนั้นก็ตักน้ำพุวิญญาณมาหนึ่งถัง และมอบให้แก่เย่จิ่งอวี้

“ขอบพระทัยเสวียนเอ๋อร์ ข้าจะไปสำนักหมอหลวงเดี๋ยวนี้ เจ้าพักผ่อนเสียเถอะ”

หลังจากเย่จิ่งอวี้ไปแล้ว อินชิงเสวียนก็ไม่อยากนอนต่อ

ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก

คนเหล่านี้ทำเพื่อเหตุผลอะไรกัน?

แต่สิ่งเล็กๆ ที่ทำให้นางพึงพอใจ นั่นก็คือเย่จิ่งหลานไม่ใช่คนทำเรื่องนี้

เพราะเขาเป็นคนบ้านเดียวกันเพียงคนเดียวอินชิงเสวียนในโลกใบนี้ อินชิงเสวียนไม่ต้องการให้มีวันที่เขาถูกลงโทษด้วยกฎหมายของต้าโจว

ผ่านไปไม่นาน ท้องฟ้าก็สว่างขึ้น

อวิ๋นฉ่ายหาวและลุกขึ้นยืน

“ฝ่าบาทตื่นค่อนข้างไว ข้าจะไปตักน้ำล้างหน้าก่อน เจ้ารออยู่ที่นี่แหละ”

จังอวี้จิ่นพยักหน้ารับและลุกขึ้นยืน ในใจของนางกลับยังไม่สงบลงตั้งแต่ตอนที่มาถึง

หากอินสิงอวิ๋นเป็นพี่ใหญ่ของพระนางกุ้ยเฟยจริงๆ เช่นนั้นเหนียงเหนียงก็คือคู่แค้นของนางเช่นกัน

นางควรทำอย่างไรดี จึงจะสามารถแก้แค้นให้คนในหมู่บ้านได้?

จังอวี้จิ่นเป็นเพียงชาวประมงธรรมดา นางเติบโตมาถึงขนาดนี้ นางแทบนับจำนวนครั้งที่ออกจากหมู่บ้านได้เลย จู่ๆ ตอนนี้ต้องให้นางมาพัวพันกับเรื่องใหญ่แบบนี้ นางก็ทำตัวไม่ถูก